Ένας παράγοντας που εκτός των αναγκαίων γνώσεων για την δουλειά κοιτούν οι εργοδότες, ειδικά στις ΗΠΑ, είναι πόσο αθλητικός είναι ο μελλοντικός συνεργάτης και αν έχει ασχοληθεί σοβαρά με τον αθλητισμό.
Ειδικά αν ο αιτών έχει, εκτός από τα προσόντα και προϋπηρεσία στον αθλητισμό σε... προχωρημένο επίπεδο οι μελλοντικοί εργοδότες "τρίβουν" τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Όπως αναφέρει το inc.com, από την φύση τους οι αθλητές είναι πειθαρχημένοι, έχουν μάθει να ακούν και να εκτελούν εντολές. Ειδικά αν έχει υπάρξει επαγγελματίας ή ερασιτέχνης αθλητής κάποιος, τότε σίγουρα έχει χρειαστεί να προπονείται αρκετές ώρες την εβδομάδα (μπορεί και έως 60 ώρες) ταυτόχρονα με τις όποιες άλλες του ασχολίες. Έτσι έχει μάθει να εργάζεται πολύ, ενώ λόγω του αθλητισμού επιδιώκει να επιτυγχάνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Μπορεί κανείς να χωρίσει τους αθλητές σε δύο κατηγορίες. Αυτούς των ατομικών και αυτούς των ομαδικών αθλημάτων.
Στα ατομικά αθλήματα, όπως π.χ. την πάλη, το τένις κ.α., ο αθλητής μαθαίνει να αγωνίζεται για τη νίκη. Το γεγονός ότι αυτοί οι αθλητές "σιχαίνονται" την ήττα μπορεί να φανεί χρήσιμο στον εκάστοτε εργοδότη.
Όμως και οι αθλητές των ομαδικών αθλημάτων σιχαίνονται την ήττα, με την μόνη διαφορά ότι αυτοί μαθαίνουν να αγωνίζονται για τη νίκη σε ομαδικό πνεύμα και συνεργασία, πράγματα απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία ενός γραφείου.
Κάποιος πρώην αθλητής ομαδικού αθλήματος, ως εργαζόμενος μπορεί να είναι το απαραίτητο εκείνο γρανάζι για την επιτυχία της ομάδας, χωρίς να χρειάζεται ή να θέλει ο ίδιος να "βγει" στο προσκήνιο. Οι αθλητές που έχουν παίξει σε μία ομάδα, π.χ. ποδοσφαίρου ή μπάσκετ έχουν μάθει να θυσιάζουν την ατομική δόξα για το καλό της ομάδας και όπως σημειώνεται μπορούν να κάνουν την διαφορά σε όποιον τομέα τους ανατεθεί.
newmoney.gr
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
