Ήταν Δεκέμβριος του 1972 και η σεληνάκατος της τελευταίας επανδρωμένης αποστολής της NASA στη Σελήνη -με τους Γιουτζίν Σέρναν (ιπτάμενος πιλότος του Πολεμικού Ναυτικού, πλοίαρχος) ως διοικητής της αποστολής και κυβερνήτης της σεληνακάτου, Ρόναλντ Έβανς τζούνιορ (ιπτάμενος πιλότος του Πολεμικού Ναυτικού, πλοίαρχος) ως κυβερνήτης του διαστημοπλοίου και Χάρισον Σμιτ, γεωλόγος, ο μόνος μη στρατιωτικός του πληρώματος και ο πρώτος επιστήμονας που πέταξε στο διάστημα- μόλις είχε ολοκληρώσει μια επιτυχημένη έρευνα στη σεληνιακή κοιλάδα Taurus-Littrow, στο νοτιοανατολικό άκρο της Θάλασσας της Γαλήνης. Είχαν επιστρέψει στην άκατο με τις διαστημικές στολές τους γεμάτες φεγγαρόσκονη.
Οι άνδρες τίναξαν την σκόνη και έβγαλαν τα κράνη τους. Ξαφνικά, ο Σμιτ άρχισε να φτερνίζεται. Τα μάτια του κοκκίνισαν και μια φαγούρα τον έπιασε στο λαιμό του. Η μύτη του έκλεισε.
"Δεν ήξερα ότι είχα αλλεργία στη σεληνιακή σκόνη", είπε ο Σμιτ. Ακούγοντας τον πίσω στη Γη άρχισαν τον κοροϊδεύουν.
Ο Σμιτ τελικά ήταν αλλεργικός στη Σελήνη.
Από όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν με το να πάει κάποιος στη Σελήνη, το μείζον θέμα -που επισήμαναν και οι αστροναύτες του Apollo- ήταν η σκόνη. Οι αστροναύτες της αποστολής 11 σχολίασαν ότι τα σωματίδια καλύπτουν τα πάντα και ο λεκές παραμένει, ακόμη και αν κάνεις τα πάντα για να καθαριστεί κανείς. Ένα μέλος του πληρώματος της αποστολής 12 έλεγε ότι η Σελήνη έχει τόση σκόνη που όταν έβγαλε το κράνος του, σχεδόν τυφλώθηκε.
Οι εκθέσεις των προηγούμενων αποστολών για την φεγγαρόσκονη δεν αποθάρρυνε τον Σμιτ. Ο -εκπαιδευμένος στο Χάρβαρντ- γεωλόγος είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη μελέτη του τοπίου της Σελήνης. Έτσι, όταν η NASA ρώτησε αν υπήρχε κανείς επιστήμονας που τον ενδιέφερε να πάει στη Σελήνη, ο Σμιτ δεν δίστασε.
Κανείς αστροναύτης δεν ήξερε περισσότερα για τη σεληνιακή γεωλογία από τον Σμιτ. Οι αστροναύτες των προηγούμενων αποστολών Apollo ήταν πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας. Ο Σμιτ ήταν ο πρώτος και μοναδικός επιστήμονας που περπάτησε στη Σελήνη. Ο Τύπος δεν το πήρε με καλό μάτι αυτό. Η New York Times χαρακτήρισε το 37χρονο ως "ήσυχο, σοβαρό εργένη που δεν έχει τηλεόραση ή ράδιο". Αν και ο ίδιος ολοκλήρωσε με επιτυχία μια εκπαίδευση 53 εβδομάδων και κατέγραψα 2.100 ώρες πτήσης, δεν φαντάστηκε ποτέ ότι θα ήταν αλλεργικός στη σεληνιακή σκόνη που τόσα χρόνια μελετούσε από μακριά.
Οι αλλεργίες του Σμιτ δεν μπορούσαν να τον σταματήσουν. Χάρη στις γνώσεις του, η αποστολή Apollo 17 συνέλεξε περισσότερα δείγματα πετρωμάτων από οποιαδήποτε άλλη αποστολή. Ένα δείγμα ηλικίας 4,2 δισεκατομμυρίων χρόνων που ονομάζεται "Troctolite 76535", βοήθησε ώστε να μάθουμε τα μυστικά του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης.
Ο Σμιτ ανακάλυψε επίσης πορτοκαλί χάντρες ηφαιστειακού γυαλιού στην επιφάνεια της Σελήνης. Αυτά τα δείγματα απέδειξαν ότι η Σελήνη ήταν κάποτε ηφαιστειακά ενεργή, αλλά και ότι περιείχε νερό.
Οι τρεις τους, πριν επιστρέψουν στη Γη, τράβηξαν μια φωτογραφία που έμεινε για πάντα στην ιστορία. Πρόκειται για την εμβληματική Blue Marble.
Η Blue Marble - πηγή
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
