Ένας επιδέξιος vlogger που κερδίζει views και θαυμασμό. Την ίδια στιγμή κάποιοι παίρνουν την απόφαση να δείξουν στον κόσμο την αλήθεια. Την πραγματικότητα που είναι –ίσως- ενοχλητική και «σκληρή».
Πριν από λίγο καιρό γράφαμε για το κίνημα του #ThePowerOfMakeup μία «δράση» που ξεκίνησε από το Instagram και θέλησε εξ-αρχής- να δείξει την αλήθεια και να βάλει τα πράγματα στην θέση τους! Να κάνει τις γυναίκες να νιώσουν ωραία με τον εαυτό τους και να κλείσει τα στόματα αυτών που υποστηρίζουν πως μία γυναίκα χωρίς makeup δεν αξίζει!
Σήμερα η Em Ford και το «My Pale Skin» έρχεται για να ενθαρρύνει τις γυναίκες προκειμένου να αγαπήσουν το δέρμα, το πρόσωπο και την αληθινή τους ομορφιά!
Θέλει να διαδώσει ένα θετικό μήνυμα και τα καταφέρνει μία χαρά αφού προηγουμένως έρχεται αντιμέτωπη με την τρομάρα των haters!
Πριν από 3 μήνες η Ford πόσταρε φωτογραφίες της χωρίς μακιγιάζ μέσα από το κανάλι της που έχει πάνω από 100,000 εγγεγραμμένους χρήστες.
Τα σχόλια πήραν φωτιά και η χυδαιότητα επίσης. «WTF is wrong with her face?»- τι συμβαίνει με το πρόσωπό της; Και «You look disgusting» – μοιάζεις αηδιαστική, είναι δύο από τα πολλά υβριστικά και προσβλητικά σχόλια!
Αμέσως μετά κάνει ένα πολύ προσεγμένο make up και τα σχόλια αλλάζουν και πολλοί την θαυμάζουν και την χαρακτηρίζουν εξαιρετικώς όμορφη.Όμως δεν αργεί να έρθει και πάλι το μίσος και τα σχόλια όπως «Για αυτό το λόγο έχω προβλήματα εμπιστοσύνης».Στο τέλος αυτό που μένει είναι το μήνυμα να αγαπάς το πρόσωπο και τον εαυτό σου διότι είσαι και θα είσαι ΟΜΟΡΦΗ!
Αρκεί να το πιστέψεις!
thatslife.gr
Είναι οι πρωτιές που κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να σε προετοιμάσει γι’ αυτές. Οι χαρούμενες ή τρομακτικές πρωτιές της μητρότητας που σε έβαλαν σε έναν καινούριο κόσμο και που δεν είναι γραμμένες σε κανένα βιβλίο ανατροφής. Και σου έμαθαν όλα αυτά που είσαι σήμερα!
1. Η πρώτη φορά που αφήνεις κάποιον να κάνει εμετό πάνω σου και δεν… σε πειράζει καθόλου
Πριν κάνεις παιδιά ακόμη και η σκέψη του εμετού (ακόμη και του δικού σου) σε αρρώσταινε. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά τίποτα δε σου φαίνεται τόσο τρομακτικό αν είναι να νιώσει το παιδί σου καλύτερα. Μάλλον είναι κάτι σαν μητρικό αντανακλαστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κρατάς ένα άρρωστο μωρό στην αγκαλιά και να «παρακαλάς» να κάνει εμετό αν είναι να νιώσει καλύτερα. Ακόμη κι όταν τον κάνει πάνω σου!
2. Η πρώτη φορά που θα κλαις απαρηγόρητα επειδή κάποιος άλλος δεν τρώει
Τα πρώτα σου δάκρυα τα ρίχνεις στο μαιευτήριο γιατί νομίζεις ότι δεν έχεις τόσο γάλα ώστε να θηλάσει το μωρό σωστά. Τα δεύτερα είναι τα δάκρυα θηλασμού. Κλαις γιατί αποκοιμιέται στο στήθος σου, ενώ εσύ θέλεις να το ταίσεις, κλαις γιατί πονάνε οι θηλές σου, κλαις γιατί νιώθεις ότι δεν έφαγε αρκετά. Και μετά από λίγο καιρό κλαις ξανά, γιατί αρνείται να πιει οποιοδήποτε χυμό, να φάει οτιδήποτε πράσινο, οτιδήποτε έχει αγγίξει κάποιος άλλος και οτιδήποτε μοιάζει με…τυρί!
3. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι η μαμά σου δεν θα έρθει για να σε σώσει γιατί τώρα είσαι εσύ μαμά!
Πόσες φορές δεν φωνάξαμε τη μαμά μας, ή δεν την πήραμε πανικόβλητες τηλέφωνο, επειδή το μωρό, δεν τρώει, δεν κάνει κακά, δεν γελάει, δεν κοιμάται, δεν κουνιέται, δεν χασμουριέται, δεν έχει όρεξη, έχει κάτι ύποπτα σπιθουράκια, έχει κάτι ύποπτα κακάκια και κάνει κάτι ύποπτους ήχους…Πόσες φορές εκείνη δεν έτρεξε πανικόβλητη απλώς γιατί δεν υπάρχει λόγος; Και εκείνη μας καθησύχασε για όοολα αυτά που εμείς νιώθαμε ότι δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Ναι, η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι είσαι πια μαμά και πρέπει να πάρεις όλη την ευθύνη μόνη σου είναι σκληρή. Σχεδόν τρομακτική. Αλλά πολύ μα πολύ διδακτική!
4. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις λάθος»
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που «υποτίθεται» ότι πρέπει να ξέρεις, αλλά νιώθεις ότι δεν είναι αρκετές οι ώρες μέσα στην ημέρα για να τα μάθεις. Ναι, μπορεί να ξέρεις πώς να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι χωρίς να χρησιμοποιήσεις καν χάρτη, αλλά να μην ξέρεις να βάλεις το μωρό σωστά στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Μπορεί να είσαι άψογη επαγγελματίας, ή μαγείρισσα και να μην ξέρεις πως να θηλάσεις σωστά ή πώς να κάνεις μπάνιο το μωρό. Το κλειδί είναι η ταπεινοφροσύνη. Όταν κάτι το κάνεις λάθος απλώς ρώτησε!
5. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις σωστά»
Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στον παιδίατρο και βλέπεις ότι το μωρό έχει πάρει τριακόσια γραμμάρια και εσύ φουσκώνεις από περηφάνια επειδή σε σένα οφείλεται που το μωρό είναι γερό και υγιές. Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στο παιδικό σταθμό και η δασκάλα σου λέει ότι ο γιος σου είναι πολύ ταλαντούχος ζωγράφος. Όταν μένεις με τα παιδιά μόνη στο σπίτι επειδή ο σύντροφός σου ταξιδεύει και τα καταφέρνεις σε όλα άψογα. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το κάνεις σωστά και δε χρειάζεσαι τη βοήθεια κάποιου άλλου σε γεμίζει με μια υπέροχη δύναμη και περηφάνια.
6. Η πρώτη φορά που αισθάνεσαι περήφανη που «χρησιμοποίησες» το σώμα σου για τη μητρότητα
Πριν κάνεις παιδιά χρησιμοποιούσες το σώμα σου για άλλα πράγματα, το φρόντιζες, το αγαπούσες. Τώρα και πάλι το φροντίζεις και το αγαπάς, αλλά έμαθες να το συγχωρείς για τις ραγάδες που απόκτησες μετά τη γέννα, να αγαπάς τη χαλαρή σου κοιλίτσα, να χαιδεύεις το σημάδι που σου άφησε η καισαρική. Τώρα βλέπεις ότι η καμπύλη του λαιμού σου δε φτιάχτηκε μόνο για να φορέσεις ένα κολιέ αλλά για να χωθεί μέσα της ένα τρυφερό κεφαλάκι. Ότι τα χέρια σου δεν είναι μόνο εργαλεία δουλειά αλλά εργαλεία αγάπης για να αγκαλιάσουν, να προστατεύσουν, να ταίσουν. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου είναι κουρασμένο, ατελές και με τα σημάδια της μητρότητας εμφανή πάνω του το αγαπάς ακόμη περισσότερο. Όσο και τα παιδιά σου!
7. Η πρώτη φορά που κοιτάζεις πίσω και θυμάσαι όλες αυτές τις πρώτες φορές...
... σκέφτεσαι ότι δε θα τις άλλαζες με τίποτα στον κόσμο! Ούτε τον εμετό στο χέρι σου, ούτε την αγωνία του θηλασμού, ούτε τον τρόμο που δεν έχεις τη μαμά σου, ούτε το φόβο ότι κάνεις κάτι λάθος. Δε θα άλλαζες καμία από αυτές τις πρώτες φορές. Ναι, έζησες τα πάντα: το χάος, τον τρόμο, την περιπέτεια. Αλλά επιβίωσες επειδή έχεις την αγάπη τους. Και επειδή είστε μαζί. Γι’ αυτό και είσαι πρόθυμη να τις ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.
Από την blogger Kim Simon
- See more at: http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/4251/thymasai-thn-prwth-soy-fora-san-mama-poy/?reftag=newsletter#sthash.YpZ9NYsh.dpuf
1. Η πρώτη φορά που αφήνεις κάποιον να κάνει εμετό πάνω σου και δεν… σε πειράζει καθόλου
Πριν κάνεις παιδιά ακόμη και η σκέψη του εμετού (ακόμη και του δικού σου) σε αρρώσταινε. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά τίποτα δε σου φαίνεται τόσο τρομακτικό αν είναι να νιώσει το παιδί σου καλύτερα. Μάλλον είναι κάτι σαν μητρικό αντανακλαστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κρατάς ένα άρρωστο μωρό στην αγκαλιά και να «παρακαλάς» να κάνει εμετό αν είναι να νιώσει καλύτερα. Ακόμη κι όταν τον κάνει πάνω σου!
2. Η πρώτη φορά που θα κλαις απαρηγόρητα επειδή κάποιος άλλος δεν τρώει
Τα πρώτα σου δάκρυα τα ρίχνεις στο μαιευτήριο γιατί νομίζεις ότι δεν έχεις τόσο γάλα ώστε να θηλάσει το μωρό σωστά. Τα δεύτερα είναι τα δάκρυα θηλασμού. Κλαις γιατί αποκοιμιέται στο στήθος σου, ενώ εσύ θέλεις να το ταίσεις, κλαις γιατί πονάνε οι θηλές σου, κλαις γιατί νιώθεις ότι δεν έφαγε αρκετά. Και μετά από λίγο καιρό κλαις ξανά, γιατί αρνείται να πιει οποιοδήποτε χυμό, να φάει οτιδήποτε πράσινο, οτιδήποτε έχει αγγίξει κάποιος άλλος και οτιδήποτε μοιάζει με…τυρί!
3. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι η μαμά σου δεν θα έρθει για να σε σώσει γιατί τώρα είσαι εσύ μαμά!
Πόσες φορές δεν φωνάξαμε τη μαμά μας, ή δεν την πήραμε πανικόβλητες τηλέφωνο, επειδή το μωρό, δεν τρώει, δεν κάνει κακά, δεν γελάει, δεν κοιμάται, δεν κουνιέται, δεν χασμουριέται, δεν έχει όρεξη, έχει κάτι ύποπτα σπιθουράκια, έχει κάτι ύποπτα κακάκια και κάνει κάτι ύποπτους ήχους…Πόσες φορές εκείνη δεν έτρεξε πανικόβλητη απλώς γιατί δεν υπάρχει λόγος; Και εκείνη μας καθησύχασε για όοολα αυτά που εμείς νιώθαμε ότι δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Ναι, η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι είσαι πια μαμά και πρέπει να πάρεις όλη την ευθύνη μόνη σου είναι σκληρή. Σχεδόν τρομακτική. Αλλά πολύ μα πολύ διδακτική!
4. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις λάθος»
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που «υποτίθεται» ότι πρέπει να ξέρεις, αλλά νιώθεις ότι δεν είναι αρκετές οι ώρες μέσα στην ημέρα για να τα μάθεις. Ναι, μπορεί να ξέρεις πώς να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι χωρίς να χρησιμοποιήσεις καν χάρτη, αλλά να μην ξέρεις να βάλεις το μωρό σωστά στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Μπορεί να είσαι άψογη επαγγελματίας, ή μαγείρισσα και να μην ξέρεις πως να θηλάσεις σωστά ή πώς να κάνεις μπάνιο το μωρό. Το κλειδί είναι η ταπεινοφροσύνη. Όταν κάτι το κάνεις λάθος απλώς ρώτησε!
5. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις σωστά»
Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στον παιδίατρο και βλέπεις ότι το μωρό έχει πάρει τριακόσια γραμμάρια και εσύ φουσκώνεις από περηφάνια επειδή σε σένα οφείλεται που το μωρό είναι γερό και υγιές. Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στο παιδικό σταθμό και η δασκάλα σου λέει ότι ο γιος σου είναι πολύ ταλαντούχος ζωγράφος. Όταν μένεις με τα παιδιά μόνη στο σπίτι επειδή ο σύντροφός σου ταξιδεύει και τα καταφέρνεις σε όλα άψογα. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το κάνεις σωστά και δε χρειάζεσαι τη βοήθεια κάποιου άλλου σε γεμίζει με μια υπέροχη δύναμη και περηφάνια.
6. Η πρώτη φορά που αισθάνεσαι περήφανη που «χρησιμοποίησες» το σώμα σου για τη μητρότητα
Πριν κάνεις παιδιά χρησιμοποιούσες το σώμα σου για άλλα πράγματα, το φρόντιζες, το αγαπούσες. Τώρα και πάλι το φροντίζεις και το αγαπάς, αλλά έμαθες να το συγχωρείς για τις ραγάδες που απόκτησες μετά τη γέννα, να αγαπάς τη χαλαρή σου κοιλίτσα, να χαιδεύεις το σημάδι που σου άφησε η καισαρική. Τώρα βλέπεις ότι η καμπύλη του λαιμού σου δε φτιάχτηκε μόνο για να φορέσεις ένα κολιέ αλλά για να χωθεί μέσα της ένα τρυφερό κεφαλάκι. Ότι τα χέρια σου δεν είναι μόνο εργαλεία δουλειά αλλά εργαλεία αγάπης για να αγκαλιάσουν, να προστατεύσουν, να ταίσουν. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου είναι κουρασμένο, ατελές και με τα σημάδια της μητρότητας εμφανή πάνω του το αγαπάς ακόμη περισσότερο. Όσο και τα παιδιά σου!
7. Η πρώτη φορά που κοιτάζεις πίσω και θυμάσαι όλες αυτές τις πρώτες φορές...
... σκέφτεσαι ότι δε θα τις άλλαζες με τίποτα στον κόσμο! Ούτε τον εμετό στο χέρι σου, ούτε την αγωνία του θηλασμού, ούτε τον τρόμο που δεν έχεις τη μαμά σου, ούτε το φόβο ότι κάνεις κάτι λάθος. Δε θα άλλαζες καμία από αυτές τις πρώτες φορές. Ναι, έζησες τα πάντα: το χάος, τον τρόμο, την περιπέτεια. Αλλά επιβίωσες επειδή έχεις την αγάπη τους. Και επειδή είστε μαζί. Γι’ αυτό και είσαι πρόθυμη να τις ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.
Από την blogger Kim Simon
- See more at: http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/4251/thymasai-thn-prwth-soy-fora-san-mama-poy/?reftag=newsletter#sthash.YpZ9NYsh.dpuf
Είναι οι πρωτιές που κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να σε προετοιμάσει γι’ αυτές. Οι χαρούμενες ή τρομακτικές πρωτιές της μητρότητας που σε έβαλαν σε έναν καινούριο κόσμο και που δεν είναι γραμμένες σε κανένα βιβλίο ανατροφής. Και σου έμαθαν όλα αυτά που είσαι σήμερα!
1. Η πρώτη φορά που αφήνεις κάποιον να κάνει εμετό πάνω σου και δεν… σε πειράζει καθόλου
Πριν κάνεις παιδιά ακόμη και η σκέψη του εμετού (ακόμη και του δικού σου) σε αρρώσταινε. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά τίποτα δε σου φαίνεται τόσο τρομακτικό αν είναι να νιώσει το παιδί σου καλύτερα. Μάλλον είναι κάτι σαν μητρικό αντανακλαστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κρατάς ένα άρρωστο μωρό στην αγκαλιά και να «παρακαλάς» να κάνει εμετό αν είναι να νιώσει καλύτερα. Ακόμη κι όταν τον κάνει πάνω σου!
2. Η πρώτη φορά που θα κλαις απαρηγόρητα επειδή κάποιος άλλος δεν τρώει
Τα πρώτα σου δάκρυα τα ρίχνεις στο μαιευτήριο γιατί νομίζεις ότι δεν έχεις τόσο γάλα ώστε να θηλάσει το μωρό σωστά. Τα δεύτερα είναι τα δάκρυα θηλασμού. Κλαις γιατί αποκοιμιέται στο στήθος σου, ενώ εσύ θέλεις να το ταίσεις, κλαις γιατί πονάνε οι θηλές σου, κλαις γιατί νιώθεις ότι δεν έφαγε αρκετά. Και μετά από λίγο καιρό κλαις ξανά, γιατί αρνείται να πιει οποιοδήποτε χυμό, να φάει οτιδήποτε πράσινο, οτιδήποτε έχει αγγίξει κάποιος άλλος και οτιδήποτε μοιάζει με…τυρί!
3. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι η μαμά σου δεν θα έρθει για να σε σώσει γιατί τώρα είσαι εσύ μαμά!
Πόσες φορές δεν φωνάξαμε τη μαμά μας, ή δεν την πήραμε πανικόβλητες τηλέφωνο, επειδή το μωρό, δεν τρώει, δεν κάνει κακά, δεν γελάει, δεν κοιμάται, δεν κουνιέται, δεν χασμουριέται, δεν έχει όρεξη, έχει κάτι ύποπτα σπιθουράκια, έχει κάτι ύποπτα κακάκια και κάνει κάτι ύποπτους ήχους…Πόσες φορές εκείνη δεν έτρεξε πανικόβλητη απλώς γιατί δεν υπάρχει λόγος; Και εκείνη μας καθησύχασε για όοολα αυτά που εμείς νιώθαμε ότι δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Ναι, η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι είσαι πια μαμά και πρέπει να πάρεις όλη την ευθύνη μόνη σου είναι σκληρή. Σχεδόν τρομακτική. Αλλά πολύ μα πολύ διδακτική!
4. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις λάθος»
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που «υποτίθεται» ότι πρέπει να ξέρεις, αλλά νιώθεις ότι δεν είναι αρκετές οι ώρες μέσα στην ημέρα για να τα μάθεις. Ναι, μπορεί να ξέρεις πώς να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι χωρίς να χρησιμοποιήσεις καν χάρτη, αλλά να μην ξέρεις να βάλεις το μωρό σωστά στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Μπορεί να είσαι άψογη επαγγελματίας, ή μαγείρισσα και να μην ξέρεις πως να θηλάσεις σωστά ή πώς να κάνεις μπάνιο το μωρό. Το κλειδί είναι η ταπεινοφροσύνη. Όταν κάτι το κάνεις λάθος απλώς ρώτησε!
5. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις σωστά»
Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στον παιδίατρο και βλέπεις ότι το μωρό έχει πάρει τριακόσια γραμμάρια και εσύ φουσκώνεις από περηφάνια επειδή σε σένα οφείλεται που το μωρό είναι γερό και υγιές. Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στο παιδικό σταθμό και η δασκάλα σου λέει ότι ο γιος σου είναι πολύ ταλαντούχος ζωγράφος. Όταν μένεις με τα παιδιά μόνη στο σπίτι επειδή ο σύντροφός σου ταξιδεύει και τα καταφέρνεις σε όλα άψογα. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το κάνεις σωστά και δε χρειάζεσαι τη βοήθεια κάποιου άλλου σε γεμίζει με μια υπέροχη δύναμη και περηφάνια.
6. Η πρώτη φορά που αισθάνεσαι περήφανη που «χρησιμοποίησες» το σώμα σου για τη μητρότητα
Πριν κάνεις παιδιά χρησιμοποιούσες το σώμα σου για άλλα πράγματα, το φρόντιζες, το αγαπούσες. Τώρα και πάλι το φροντίζεις και το αγαπάς, αλλά έμαθες να το συγχωρείς για τις ραγάδες που απόκτησες μετά τη γέννα, να αγαπάς τη χαλαρή σου κοιλίτσα, να χαιδεύεις το σημάδι που σου άφησε η καισαρική. Τώρα βλέπεις ότι η καμπύλη του λαιμού σου δε φτιάχτηκε μόνο για να φορέσεις ένα κολιέ αλλά για να χωθεί μέσα της ένα τρυφερό κεφαλάκι. Ότι τα χέρια σου δεν είναι μόνο εργαλεία δουλειά αλλά εργαλεία αγάπης για να αγκαλιάσουν, να προστατεύσουν, να ταίσουν. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου είναι κουρασμένο, ατελές και με τα σημάδια της μητρότητας εμφανή πάνω του το αγαπάς ακόμη περισσότερο. Όσο και τα παιδιά σου!
7. Η πρώτη φορά που κοιτάζεις πίσω και θυμάσαι όλες αυτές τις πρώτες φορές...
... σκέφτεσαι ότι δε θα τις άλλαζες με τίποτα στον κόσμο! Ούτε τον εμετό στο χέρι σου, ούτε την αγωνία του θηλασμού, ούτε τον τρόμο που δεν έχεις τη μαμά σου, ούτε το φόβο ότι κάνεις κάτι λάθος. Δε θα άλλαζες καμία από αυτές τις πρώτες φορές. Ναι, έζησες τα πάντα: το χάος, τον τρόμο, την περιπέτεια. Αλλά επιβίωσες επειδή έχεις την αγάπη τους. Και επειδή είστε μαζί. Γι’ αυτό και είσαι πρόθυμη να τις ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.
Από την blogger Kim Simon
- See more at: http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/4251/thymasai-thn-prwth-soy-fora-san-mama-poy/?reftag=newsletter#sthash.YpZ9NYsh.dpuf
1. Η πρώτη φορά που αφήνεις κάποιον να κάνει εμετό πάνω σου και δεν… σε πειράζει καθόλου
Πριν κάνεις παιδιά ακόμη και η σκέψη του εμετού (ακόμη και του δικού σου) σε αρρώσταινε. Από τη στιγμή που γίνεσαι μαμά τίποτα δε σου φαίνεται τόσο τρομακτικό αν είναι να νιώσει το παιδί σου καλύτερα. Μάλλον είναι κάτι σαν μητρικό αντανακλαστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να κρατάς ένα άρρωστο μωρό στην αγκαλιά και να «παρακαλάς» να κάνει εμετό αν είναι να νιώσει καλύτερα. Ακόμη κι όταν τον κάνει πάνω σου!
2. Η πρώτη φορά που θα κλαις απαρηγόρητα επειδή κάποιος άλλος δεν τρώει
Τα πρώτα σου δάκρυα τα ρίχνεις στο μαιευτήριο γιατί νομίζεις ότι δεν έχεις τόσο γάλα ώστε να θηλάσει το μωρό σωστά. Τα δεύτερα είναι τα δάκρυα θηλασμού. Κλαις γιατί αποκοιμιέται στο στήθος σου, ενώ εσύ θέλεις να το ταίσεις, κλαις γιατί πονάνε οι θηλές σου, κλαις γιατί νιώθεις ότι δεν έφαγε αρκετά. Και μετά από λίγο καιρό κλαις ξανά, γιατί αρνείται να πιει οποιοδήποτε χυμό, να φάει οτιδήποτε πράσινο, οτιδήποτε έχει αγγίξει κάποιος άλλος και οτιδήποτε μοιάζει με…τυρί!
3. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι η μαμά σου δεν θα έρθει για να σε σώσει γιατί τώρα είσαι εσύ μαμά!
Πόσες φορές δεν φωνάξαμε τη μαμά μας, ή δεν την πήραμε πανικόβλητες τηλέφωνο, επειδή το μωρό, δεν τρώει, δεν κάνει κακά, δεν γελάει, δεν κοιμάται, δεν κουνιέται, δεν χασμουριέται, δεν έχει όρεξη, έχει κάτι ύποπτα σπιθουράκια, έχει κάτι ύποπτα κακάκια και κάνει κάτι ύποπτους ήχους…Πόσες φορές εκείνη δεν έτρεξε πανικόβλητη απλώς γιατί δεν υπάρχει λόγος; Και εκείνη μας καθησύχασε για όοολα αυτά που εμείς νιώθαμε ότι δε μπορούσαμε να διαχειριστούμε. Ναι, η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι είσαι πια μαμά και πρέπει να πάρεις όλη την ευθύνη μόνη σου είναι σκληρή. Σχεδόν τρομακτική. Αλλά πολύ μα πολύ διδακτική!
4. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις λάθος»
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που «υποτίθεται» ότι πρέπει να ξέρεις, αλλά νιώθεις ότι δεν είναι αρκετές οι ώρες μέσα στην ημέρα για να τα μάθεις. Ναι, μπορεί να ξέρεις πώς να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι χωρίς να χρησιμοποιήσεις καν χάρτη, αλλά να μην ξέρεις να βάλεις το μωρό σωστά στο καθισματάκι του αυτοκινήτου. Μπορεί να είσαι άψογη επαγγελματίας, ή μαγείρισσα και να μην ξέρεις πως να θηλάσεις σωστά ή πώς να κάνεις μπάνιο το μωρό. Το κλειδί είναι η ταπεινοφροσύνη. Όταν κάτι το κάνεις λάθος απλώς ρώτησε!
5. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι «το κάνεις σωστά»
Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στον παιδίατρο και βλέπεις ότι το μωρό έχει πάρει τριακόσια γραμμάρια και εσύ φουσκώνεις από περηφάνια επειδή σε σένα οφείλεται που το μωρό είναι γερό και υγιές. Όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στο παιδικό σταθμό και η δασκάλα σου λέει ότι ο γιος σου είναι πολύ ταλαντούχος ζωγράφος. Όταν μένεις με τα παιδιά μόνη στο σπίτι επειδή ο σύντροφός σου ταξιδεύει και τα καταφέρνεις σε όλα άψογα. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το κάνεις σωστά και δε χρειάζεσαι τη βοήθεια κάποιου άλλου σε γεμίζει με μια υπέροχη δύναμη και περηφάνια.
6. Η πρώτη φορά που αισθάνεσαι περήφανη που «χρησιμοποίησες» το σώμα σου για τη μητρότητα
Πριν κάνεις παιδιά χρησιμοποιούσες το σώμα σου για άλλα πράγματα, το φρόντιζες, το αγαπούσες. Τώρα και πάλι το φροντίζεις και το αγαπάς, αλλά έμαθες να το συγχωρείς για τις ραγάδες που απόκτησες μετά τη γέννα, να αγαπάς τη χαλαρή σου κοιλίτσα, να χαιδεύεις το σημάδι που σου άφησε η καισαρική. Τώρα βλέπεις ότι η καμπύλη του λαιμού σου δε φτιάχτηκε μόνο για να φορέσεις ένα κολιέ αλλά για να χωθεί μέσα της ένα τρυφερό κεφαλάκι. Ότι τα χέρια σου δεν είναι μόνο εργαλεία δουλειά αλλά εργαλεία αγάπης για να αγκαλιάσουν, να προστατεύσουν, να ταίσουν. Η πρώτη φορά που συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου είναι κουρασμένο, ατελές και με τα σημάδια της μητρότητας εμφανή πάνω του το αγαπάς ακόμη περισσότερο. Όσο και τα παιδιά σου!
7. Η πρώτη φορά που κοιτάζεις πίσω και θυμάσαι όλες αυτές τις πρώτες φορές...
... σκέφτεσαι ότι δε θα τις άλλαζες με τίποτα στον κόσμο! Ούτε τον εμετό στο χέρι σου, ούτε την αγωνία του θηλασμού, ούτε τον τρόμο που δεν έχεις τη μαμά σου, ούτε το φόβο ότι κάνεις κάτι λάθος. Δε θα άλλαζες καμία από αυτές τις πρώτες φορές. Ναι, έζησες τα πάντα: το χάος, τον τρόμο, την περιπέτεια. Αλλά επιβίωσες επειδή έχεις την αγάπη τους. Και επειδή είστε μαζί. Γι’ αυτό και είσαι πρόθυμη να τις ξαναζήσεις αυτές τις στιγμές.
Από την blogger Kim Simon
- See more at: http://www.imommy.gr/mama/psychologia/article/4251/thymasai-thn-prwth-soy-fora-san-mama-poy/?reftag=newsletter#sthash.YpZ9NYsh.dpuf
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
