Στην σκιά από τα Όρη Μεντισιν Μπόου, κοντά στα σύνορα του Κολοράντο βρίσκεται η φοιτητούπολη Λάραμι. Κάποτε ήταν γνωστή για τα σαλούν και για τους Κουμπόηδες.
Σε μία ανεμοδαρμένη κορυφή 30 χλμ από την πόλη βρίσκεται ένα απρόσμενο μνημείο. Έχει ύψος γύρο στα 20 μέτρα και είναι φτιαγμένο από γρανίτη.
Είναι τόσο αταίριαστο εκεί που κάποιος θα πίστευε ότι είναι στην Αίγυπτο ή το Μεξικό, είναι όμως στις πεδιάδες του Γουαιόμινγκ. Είναι η πυραμίδα Εϊμς. Αρχικά δημιουργήθηκε για να αποτίσει φόρο τιμής σε ένα σπουδαίο επίτευγμα του 19ου αιώνα.
Ο ιστορικός Φιλ Ρόμπερτ εξηγεί ότι τα άτομα που απεικονίζονται πάνω στο κτίριο δεν είναι θεϊκές φιγούρες. Αυτή η πυραμίδα είναι ένα σύμβολο ενός σκανδάλου που συγκλόνισε την Αμερική.
Πώς γίνεται αυτό το πέτρινο μνημείο να αντιπροσωπεύει μία από τις μεγαλύτερες απάτες εις βάρος των κατοίκων των ΗΠΑ;
Γιούτα, 1869.
Γίνονται προετοιμασίες για την τελετή τοποθέτησης ενός χρυσού καρφιού για την ολοκλήρωση του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου της χώρας.
Στις 6 Μαΐου, τέσσερις μέρες πριν από την εκδήλωση δύο στελέχη της Union Pacific Railroad απολαμβάνουν το πολυτελές ταξίδι τους όταν ξαφνικά διακόπτεται. Το τρένο σταμάτησε. Κοίταζαν γύρω τους και αναρωτιόντουσαν τι έγινε. Τότε, μία ομάδα ένοπλων όρμησε μέσα στο τρένο και ο εκπρόσωπος της ομάδας είπε » που είναι τα λεφτά μας; Γιατί δεν πληρωθήκαμε;»
Είναι εργάτες της Union Pacific Railroad. Λένε ότι τους χρωστάνε πάνω από $200.000 για μήνες δουλειάς. Τα τρομαγμένα στελέχη οδηγούνται σε ένα τηλεγραφείο. Έστειλαν τηλεγράφημα στο γραφείο της εταιρείας. «Γρήγορα στείλτε χρήματα. Θέλουμε να πάμε στην τελετή».
Μετά από μερικές ώρες διαπραγματεύσεων τα στελέχη στη Βοστόνη ηρεμούν τους εργάτες με την υπόσχεση ότι θα στείλουν μετρητά. Η εταιρεία ήθελε να αφήσει πίσω της αυτό το επεισόδιο, και έτσι δεν έκανε μήνυση στους απαγωγείς. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου του 1869 τοποθετείται το συμβολικό χρυσό καρφί. Σηματοδοτεί το τέλος αυτής της επικής επιχείρησης.
Τώρα οι γραμμές ενώνονται, συνδέονται. Σε λιγότερο από εφτά μέρες μπορείς να πας από την Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια.Ο θρίαμβος όμως δε θα κρατήσει πολύ. Οι εφημερίδες αναφέρουν ότι τα μέλη της συμμορίας δεν είναι μόνο απλήρωτοι εργάτες. Φαίνεται ότι το πρόβλημα ισχύει σε όλο τον κλάδο της εταιρείας. Άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις. Που πήγαν τα χρήματα;
Επιτέλους η ιστορία αποκαλύπτεται σε ένα άρθρο εφημερίδας του 1872 με τίτλο «Ο Βασιλιάς της Απάτης».
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ:apocalypsejohn
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
.jpg)
