Βουτιές στο πράσινο
Μπορεί το δέος, όπως λέγαμε και παλιότερα, να είναι η καταλληλότερη λέξη για να περιγράψει το συναίσθημα που δημιουργείται μπροστά στον πλέον επιβλητικό υδάτινο όγκο, αυτόν που πέφτει από ψηλά, οι καταρράκτες του ελληνικού καλοκαιριού, όμως, μας εμπνέουν και κάτι εξίσου έντονο, αν και λιγότερο μεγαλοπρεπές: το αίσθημα της ασφάλειας, του καταφυγίου της δροσιάς σε ένα ευρύτερο περιβάλλον που, στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις, δε φημίζεται για τις πράσινες αποχρώσεις του φυσικού κάλλους του.
Διότι, σαφέστατα, καλές οι χρυσαφένιες αμμουδιές με τα γαλανά νερά που κοιτάζουν τον ήλιο κατάματα, αλλά όταν ο υδράργυρος «χτυπάει» σαραντάρια θέλουμε να ξέρουμε ότι έχουμε ένα ασφαλές καταφύγιο, ένα δροσερό μέρος να πάμε να κρυφτούμε για να αποφύγουμε έστω προσωρινά τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου, χωρίς όμως να αποχωριστούμε και τις βουτιές μας. Αν τώρα το όλο σκηνικό μπορεί να έχει και κάτι από γαλάζια λίμνη, ακόμα καλύτερα.
Στα βλέμματα αμφισβήτησης που ήδη νιώθουμε ότι εισπράττουμε, να σπεύσουμε να απαντήσουμε ότι μπορεί ο Εδεσσαίος Κάρανος να είναι σταρ, γύρω του όμως υπάρχει ένα ολόκληρο καστ που περιμένει να το προσέξει το μάτι ενός έμπειρου κριτικού για να αναγνωριστεί η αξία του. Κι αν τόσο καιρό ήμασταν απασχολημένοι να λιαζόμαστε στο Πόρτο Κατσίκι και να στήνουμε σκηνή στο Να για να προσέξουμε ότι η Λευκάδα και η Ικαρία διαθέτουν εκτός όλων των άλλων και δύο πανέμορφους καταρράκτες, ποτέ δεν είναι αργά.
Εφοδιαζόμαστε στεγνές πετσέτες, φοράμε αθλητικά αντί για σαγιονάρες και ξεκινάμε για βουτιές σε νερά με χρώμα και φόντο πράσινο.Σάμος: Ποτάμι
Δεκαπέντε περίπου λεπτά πεζοπορίας μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος όλο τρεχούμενα νερά οδηγούν στη λιμνούλα του πρώτου καταρράκτη –αν δεν κολυμπήσετε δε θα τον δείτε, θα τον ακούσετε μόνο, καθότι τον κρύβουν δύο βράχοι που χωρίζονται από ένα αρκετά φαρδύ υδάτινο πέρασμα. Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να περπατήσετε λίγο ακόμα, να τσαλαβουτήξετε στα ρηχά σημεία του ποταμιού, να κολυμπήσετε στα βαθιά του και να σκαρφαλώσετε για να θαυμάσετε έξι ακόμη απαράμιλλης ομορφιάς καταρράκτες. Η περιπέτεια αξίζει, εγγυημένα, τον κόπο –φάτε καλό πρωινό και ξεκινήστε νωρίς.
Λευκάδα: Φαράγγι Δημοσάρι
Μισή ώρα περπάτημα στο μονοπάτι που διασχίζει το καταπράσινο φαράγγι, σε αντάλλαγμα για μια φυσική πισίνα, πνιγμένη στο πράσινο, η δροσιά της οποίας αποτελεί την ιδανική εναλλακτική στις ηλιοδαρμένες παραλίες του νησιού για τα μεσημέρια που ο υδράργυρος ανεβαίνει στο 40 plus. Ο καταρράκτης που φροντίζει να τη γεμίζει προσθέτει την τελευταία πινελιά στο σκηνικό γαλάζιας λίμνης και παρέχει το soundtrack του νερού που ονειρεύεται κάθε πιστός οπαδός του Φενγκ Σούι για το σπίτι του.
Βόρεια Εύβοια: Φαράγγι του Δρυμώνα
Στο δρόμο από την Κερασιά προς το Δρυμώνα συναντάμε ένα πάρκο εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς. Τα μονοπάτια του, πλαισιωμένα από σπάνια είδη χλωρίδας –δώστε προσοχή στα ταμπελάκια με τις ονομασίες των δέντρων και των φυτών που θα συναντήσετε στη διαδρομή– εκτείνονται σε μήκος 850 μέτρων, για να καταλήξουν σε έναν μοναδικής ομορφιάς καταρράκτη, τα νερά του οποίου γεμίζουν μια μικρή, καταπράσινη λίμνη. Η βουτιά ενδείκνυται μόνο για τους έχοντες εμπειρία αρκετά χαμηλών θερμοκρασιών νερού –οι υπόλοιποι επιδίδονται σε… frog spotting υπό τις φωνές των συμπαθέστατων αμφιβίων που κατοικούν τις άκρες της λίμνης, ή απλά στο θαυμασμό του τοπίου.
Έδεσσα: Κάρανος και Πάρκο Καταρρακτών
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων σκέφτεται την Έδεσσα όταν ακούει για καταρράκτες. Με ύψος που αγγίζει τα 70 μέτρα, ο Κάρανος, ή Μεγάλος Καταρράκτης, ρίχνει τα νερά του Εδεσσαίου ή Βόδα ποταμού στην πλαγιά του λόφου με τόση ορμή και δύναμη που άνετα διεκδικεί τον τίτλο του επιβλητικότερου υδάτινου όγκου της χώρας. Ακριβώς πίσω του, ένα περίτεχνο γεφυράκι προσφέρει τη μάλλον σπάνια ευκαιρία να σταθείτε μέσα σε έναν καταρράκτη χωρίς να βρέχεστε παρά ελάχιστα, και να θαυμάσετε το μακεδονικό κάμπο πίσω από μια τεράστια, υδάτινη κουρτίνα. Καθώς το πάρκο συνεχίζεται, λιθόστρωτα μονοπάτια και πέτρινα σκαλιά οδηγούν στο Διπλό Καταρράκτη, όπου το νερό πέφτει διαδοχικά σε μικρά, φυσικά σκαλοπάτια πριν καταλήξει σε δύο καταπράσινες λίμνες, για να συνεχίσει από εκεί την πορεία του προς τον κάμπο.
Κύθηρα: Φόνισσα στο Μυλοπόταμο
Το λαγκάδι είναι «της νεράιδας», ο καταρράκτης «της φόνισσας» –η αντίθεση εμφανής. Ένα καταπράσινο φαράγγι, κοντά στο παραδοσιακό χωριό Μυλοπόταμος, με τους πλαιούς νερόμυλους, οδηγεί, μετά από μια αναζωογονητική πεζοπορία μέσα στη φύση, σε μια εξίσου πράσινη λίμνη, ιδανική για κολύμπι, στην οποία χύνεται ο καταρράκτης που μας δίνει έναν ακόμη λόγο να ονειρευόμαστε το ταξίδι στα Κύθηρα.
νο στον Ποταμό και στο ταβερνάκι της πλατείας στο χωριό Μιττάτα.
Σαμοθράκη: Φονιάς
Ναι, το όνομα είναι τρομακτικό και δυστυχώς όχι, δεν είναι τυχαίο. Ένας εκ των ομορφότερων καταρρακτών στην Ελλάδα δημιουργεί στο σημείο όπου τα νερά του χύνονται στη διαμέτρου 30 περίπου μέτρων λίμνη –ή πιο σωστά βάθρα– μια εξαιρετικά επικίνδυνη ισχυρή δίνη. Παρ’ όλα αυτά, το κολύμπι στη βάθρα του Φονιά είναι ασφαλέστατο, φτάνει να μην πλησιάσετε κοντά στον καταρράκτη. Για να φτάσετε ως εδώ, θα έχετε περπατήσει περί τα 45 λεπτά πλάι στις όχθες, ανηφορίζοντας το ρέμα του Φονιά, οπότε είναι μάλλον απίθανο να καταφέρετε να αντισταθείτε στον πειρασμό για μια δροσιστική βουτιά σε ένα τόσο ειδυλλιακό τοπίο. Αν κάνετε στη συνέχεια τον κόπο να ανεβείτε στην επάνω βάθρα, από την οποία ξεκινά ο θεαματικός καταρράκτης, θα βρείτε ένα αληθινότατο... ομοίωμα παραλίας με ψιλή άμμο που οδηγεί ευγενικά τους λουόμενους στο νερό.
Μεσσηνία: Νέδα
Οι απλοί συλλέκτες φωτογραφιών θα κατέβουν το φαράγγι οδικώς σε 10 περίπου λεπτά, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία της οδικής πρόσβασης που δε μας δίνεται συχνά στους εν Ελλάδι καταρράκτες. Οι υπόλοιποι θα κάνουν τη διαδρομή πεζοί, είτε οργανωμένα με την Trekking Hellas, που διοργανώνει εξορμήσεις κάθε Σαββατοκύριακο όλο το καλοκαίρι, είτε μόνοι, για να εισπνεύσουν αρώματα φύσης, να θαυμάσουν την απίστευτη ποικιλία χλωρίδας, να ακούσουν τον μοναδικό ήχο του νερού που αντηχεί στη χαράδρα να δυναμώνει όσο πλησιάζουν και να φτάσουν μετά από 45 περίπου λεπτά σε μια μοναδική γαλαζοπράσινη λίμνη την οποία γεμίζει το νερό του καταρράκτη που πέφτει από ψηλά, δημιουργώντας μια απίστευτη χρωματική παλέτα σε συνδυασμό με τα παιχνιδίσματα του φωτός. Αν και ξέρουμε ότι δε θα καταφέρετε να αντισταθείτε σε μια βουτιά, οφείλουμε να σας προειδοποιήσουμε ότι αυτά τα πανέμορφα νερά είναι κρύα –πολύ κρύα.
Θάσος: Μαριές
Μαριές είναι το όνομα του μικρού χωριού, ενός από τα παλαιότερα του νησιού, που είναι κτισμένο μέσα σε μια καταπράσινη χαράδρα. Ξεκινώντας από εδώ, θα ανεβείτε το βουνό Υψάριον, που στέκει ακοίμητος φρουρός πίσω του, για να συναντήσετε, ανάμεσα στα πυκνά του δάση, τη μικρή τεχνητή λίμνη που σχηματίζει τον παραμυθένιο καταρράκτη της διπλανής φωτογραφίας. Πνιγμένος στο πράσινο και με φυσική κορνίζα τα ιδιόμορφα βράχια, μπορεί να μη σας εμπνεύσει για βουτιά, καθότι το νερό είναι μάλλον ρηχό, σίγουρα όμως θα σας μαγνητίσει με τη φυσική ομορφιά του.
Ικαρία: Φαράγγι Χάλαρη
Πάνω από την αγαπημένη των «γκρούβαλων» παραλία του Να, ο ποταμός Χάλαρης σηματοδοτεί τη διαδρομή που περνά μέσα από το ομώνυμο φαράγγι για να καταλήξει στις Ράχες. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, περπατάτε περίπου μισή ώρα στο μονοπάτι, μέχρι να συναντήσετε τον επιβλητικό καταρράκτη που πλαισιώνεται από κατάλευκα βράχια και πυκνή βλάστηση, για να καταλήξει στην πράσινη λιμνούλα της φωτογραφίας. Αν θα θαυμάσετε για λίγο την ηρεμία του και θα επιστρέψετε στην άγρια ομορφιά του Να ή θα μαγνητιστείτε τόσο από το κελάρυσμα του νερού και θα συνεχίσετε τη διαδρομή μέχρι τις Ράχες εξαρτάται από το πόσο φανατικοί της πεζοπορίας είστε –η διαδρομή διαρκεί περίπου 2 ώρες, και σε αρκετά σημεία δεν είναι εύκολη, τα τοπία που διασχίζει, όμως, την κάνουν να αξίζει πραγματικά τον κόπο.
