Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δεν θέλει να γίνει πολιτικός. Προτιμά «να κατευθύνει συναισθήματα», όπως λέει. Γι΄ αυτό και έγινε ηθοποιός: «Το όνειρό μου ήταν πάντα να είμαι σε μια σκηνή και να νιώθω ότι μπορώ να τους κάνω να γελούν, να κλαίνε…». Ως ενεργός πολίτης αυτής της κοινωνίας ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος υποστηρίζει το θέατρο της διαπαιδαγώγησης και όχι της απλής ψυχαγωγίας. «Η δική μου ευθύνη είναι φεύγοντας ο θεατής να πάρει μαζί του τροφή για κουβέντα». Παράλληλα παρακολουθεί τα τρέχοντα και ομολογεί ότι «ένα κομμάτι όλων μας είναι οι “Αγανακτισμένοι”. Αυτές άλλωστε είναι οι μόνες διαμαρτυρίες στις οποίες πιστεύω. Δεν πιστεύω στα πλακάτ, στις ταμπέλες» . Φοβάται για το αύριο; «Η αίσθηση ότι εμείς δεν κινούμε κανένα νήμα με φοβίζει και σε αυτό θέλω να αντιδράσω- ειρηνικά πάντα. Και όμως από όλη αυτή την ιστορία έχω την εντύπωση ότι κάτι καλό θα βγει. Μας έχουν κάνει να ζούμε με φόβο. Θέλουμε όμως να μάθουμε τον πάτο και να τελειώνουμε. Στο κάτω-κάτω,αν είναι να πουλήσουν αυτή τη χώρα, ας μας πουλήσουν ακριβά».
Πηγή: Βήμα