γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Συνηθίζουμε να λέμε πως παλιότερα ήταν πιο έτοιμοι οι άνθρωποι για τις δύσκολες μέρες...τα Πέτρινα χρόνια του πολέμου και της πείνας...
Μέρος αυτού περιλαμβάνει τις γνώσεις τους περί καλλιεργειών και του ότι ήταν συνηθισμένοι σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής, την «αυτάρκεια».
Μέσα στην αφέλειά μας βεβαίως δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν μια ακόμη σκοτεινή παράμετρο.
Εκείνη την εποχή, τουλάχιστον, στο παρελθόν, η φύση ανήκε στις «σταθερές».
Σήμερα όχι.
Μ’ άλλα λόγια, ακόμη και ο αγρότης εκείνης της εποχής, σήμερα δεν θα τα έβρισκε καθόλου εύκολα...
Πέρυσι πχ , το 2014, η Ελλάδα είχε σοβαρά μειωμένη παραγωγή ελαιών για έναν πολύ απλό λόγο: εκτεταμένοι ισχυροί άνεμοι σάρωσαν όλη τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον την άνοιξη και κατά την περίοδο της ανθοφορίας...
...ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια οι χαλαζοπτώσεις σε όλη τη χώρα είναι όλο και πιο συχνές, όλο και πιο καταστροφικές...
...και πάει λέγοντας...
Μελέτες δείχνουν δυστυχώς ανησυχητικά ευρήματα.
Με δυό λόγια, τα ακραία καιρικά φαινόμενα τείνουν να γίνουν «συνήθη, φυσιολογική κατάσταση»...
Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να τινάξει στον αέρα οποιαδήποτε αγροτική ρουτίνα.
Ακόμη και σε ειρηνική περίοδο, απαιτείται τουλάχιστον μια σταθερότητα καιρού για να πάει καλά η αγροτική αλυσίδα.
Από το τι καλλιέργειες θα επιλεγούν (βάση εδάφους και κλίματος βασικά αλλά και του τι ζητάει η αγορά) μέχρι τους τρόπους λίπανσης και προστασίας αυτών που θα επιλεγούν.
Από την στιγμή που ισχυροί άνεμοι, τυφώνες, ανεμοστρόβιλοι γίνονται μόνιμη κατάσταση εναλασσόμενη με καύσωνες και παγετούς, χαλάζια, χιόνια και νεροποντές, ε, τότε μάλλον η «παραδοσιακή καλλιεργητική/αγροτική τέχνη» σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Εάν αυτοί οι κίνδυνοι συνδυαστούν με μια επικείμενη μόνιμη πολεμική αστάθεια, συμβατική ή ασύμμετρη (πχ μια εκτεταμένη συμμοριακή οργανωμένη εγκληματικότητα μεγάλων πεινασμένων – και μη - μαζών), τότε το κεφάλαιο «επιβίωση» ως προς το «αγροτικό του μέρος» έχει πολύ δρόμο μπροστά του.
Λέμε πχ «μάθε να καλλιεργείς για να μπορέσεις να επιβιώσεις στα δύσκολα».
Να όμως που από μόνο του πλέον αυτό δεν είναι αρκετό...προκύπτουν κι άλλες παράμετροι:
Πχ πως να καλλιεργήσεις σε ανοιχτή έκταση με τον παραδοσιακό τρόπο όταν κινδυνεύει ο κόπος σου, από τη μία από τα πρωτόγνωρα πλην συνήθη πλέον και εκτεταμένα ακραία καιρικά φαινόμενα με τις ανισόπεδες καταστροφικές εναλλαγές τους κι από την άλλη από τις διάφορες καταστροφικές πολεμικές ή λεηλατητικές ενέργειες, στρατών ή συμμοριών;
Αυτό σημαίνει πως αναγκαστικά το κεφάλαιο «καλλιέργεια στον καιρό της επιβίωσης» μπαίνει σε άλλα χωράφια...
Όπου βασικός κανόνας είναι το «περίκλειστο», το «ασφαλισμένο»...το «απολύτως ελεγχόμενο»...
Σ’ αυτό το σημείο αναγκαστικά θυμόμαστε κάποιους οραματιστές που προ δεκαετιών προέβλεπαν πως οι καλλιέργειες του μέλλοντος θα γίνονταν όχι σε ανοιχτές εκτάσεις αλλά σε... «πολυόροφα κτίρια θερμοκήπια» εντός των πόλεων (κάθετες καλλιέργειες) http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/11/blog-post_19.html
Τότε που τα διαβάζαμε μας φαίνονταν ακατανόητα...
Δεν φαίνονταν να υπάρχει αντικειμενικός λόγος, λογική αιτιολόγηση για μια τέτοια εξέλιξη.
Σήμερα, βλέπουμε πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο σοβαροί λόγοι που θα οδηγήσουν σ’ αυτό.
Ο καιρός από την μια και οι συνθήκες ασφαλείας από την άλλη...(και όχι μόνον...αλλά σ’ αυτούς θα μείνουμε εδώ)...
Η ανοιχτή έκταση είναι έκθετη σε όλους τους παραπάνω κινδύνους.
Η κλειστή εγκατάσταση καλλιέργειας (είτε αστική/κτιριακή είτε ορεινή) είναι πιο ελέγξιμη...άρα πιο ασφαλής...
Θα πει κανείς βεβαίως «...μα θα είναι πιο ακριβή εγκατάσταση...»
Σωστά...
Αλλά μήπως και η ανοιχτή έκταση δεν θα είναι εάν εξοπλιστεί με όλα όσα απαιτούνται για την προστασία της από τους παραπάνω κινδύνους;
Άλλωστε, ποιά μέτρα θα μπορούσαν να την προστατέψουν από έναν ανεμοστρόβιλο, μια πλημμύρα που θα σηκώσει τα νερά τέσσερα μέτρα ψηλά; ή ακόμη κι αν – απίθανο αλλά λέμε, αν – καλυφθεί μια τεράστια έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων από μια ισχυρή ανοιγοκλειόμενη στέγη (!!!;;;), θ’ αντέξει σε ένα εκτεταμένο χαλάζι σε μέγεθος μπάλας τένις + ή ένα χιόνι που θα σωρευτεί πέντε μέτρα ύψος πάνω στην στέγη;
Επίσης, τι ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας απαιτούνται για να προστατευθεί μια τέτοια έκταση από δυνάμεις απειλής;
Σε αντίθεση πάντα με την «συγκεντρωμένη κτιριακή εγκατάσταση»...
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αν και δεν διαφαίνονταν κάτι τέτοιο πριν είκοσι χρόνια, σήμερα παίρνουν μέρα τη μέρα κεφάλι οι «εξτρήμ αγροτικοί οραματιστές» του τότε...
Όλα λοιπόν δείχνουν να συντείνουν προς κάποιες κατευθύνσεις:
- μικρές εκτάσεις που να μπορούν και να προστατευθούν όσο το δυνατόν καλύτερα από τα καιρικά φαινόμενα αλλά και από εχθρικές δυνάμεις...το παράδοξο εδώ είναι πως πλέον «πρόκριμα» λαμβάνουν οι ορεινές περιοχές έναντι των πεδινών ως πιο έκθετες οι τελευταίες στα καιρικά φαινόμενα (αλλά και στις «επιθέσεις»)...(κάτι που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε προνομιούχο αγροτική χώρα σε σχέση με τις πεδινές που είναι σήμερα και που τότε θα καταστρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα)
- Επιλογή ειδών ανθεκτικών όχι μόνον σε ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και στις αιφνίδιες εναλλαγές τους.
- Κάθετες αστικές καλλιέργειες (υδροπονικές/αεροπονικές).... http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/11/blog-post_0.html
Περισσότερα στα ενδιαφέροντα σχετικά βίντεο:
Σχεδιάζοντας και στήνοντας μια "Κάθετη Καλλιέργεια" μέσα στην πόλη
Δεν φαίνονταν να υπάρχει αντικειμενικός λόγος, λογική αιτιολόγηση για μια τέτοια εξέλιξη.
Σήμερα, βλέπουμε πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο σοβαροί λόγοι που θα οδηγήσουν σ’ αυτό.
Ο καιρός από την μια και οι συνθήκες ασφαλείας από την άλλη...(και όχι μόνον...αλλά σ’ αυτούς θα μείνουμε εδώ)...
Η ανοιχτή έκταση είναι έκθετη σε όλους τους παραπάνω κινδύνους.
Η κλειστή εγκατάσταση καλλιέργειας (είτε αστική/κτιριακή είτε ορεινή) είναι πιο ελέγξιμη...άρα πιο ασφαλής...
Θα πει κανείς βεβαίως «...μα θα είναι πιο ακριβή εγκατάσταση...»
Σωστά...
Αλλά μήπως και η ανοιχτή έκταση δεν θα είναι εάν εξοπλιστεί με όλα όσα απαιτούνται για την προστασία της από τους παραπάνω κινδύνους;
Άλλωστε, ποιά μέτρα θα μπορούσαν να την προστατέψουν από έναν ανεμοστρόβιλο, μια πλημμύρα που θα σηκώσει τα νερά τέσσερα μέτρα ψηλά; ή ακόμη κι αν – απίθανο αλλά λέμε, αν – καλυφθεί μια τεράστια έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων από μια ισχυρή ανοιγοκλειόμενη στέγη (!!!;;;), θ’ αντέξει σε ένα εκτεταμένο χαλάζι σε μέγεθος μπάλας τένις + ή ένα χιόνι που θα σωρευτεί πέντε μέτρα ύψος πάνω στην στέγη;
Επίσης, τι ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας απαιτούνται για να προστατευθεί μια τέτοια έκταση από δυνάμεις απειλής;
Σε αντίθεση πάντα με την «συγκεντρωμένη κτιριακή εγκατάσταση»...
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αν και δεν διαφαίνονταν κάτι τέτοιο πριν είκοσι χρόνια, σήμερα παίρνουν μέρα τη μέρα κεφάλι οι «εξτρήμ αγροτικοί οραματιστές» του τότε...
Όλα λοιπόν δείχνουν να συντείνουν προς κάποιες κατευθύνσεις:
- μικρές εκτάσεις που να μπορούν και να προστατευθούν όσο το δυνατόν καλύτερα από τα καιρικά φαινόμενα αλλά και από εχθρικές δυνάμεις...το παράδοξο εδώ είναι πως πλέον «πρόκριμα» λαμβάνουν οι ορεινές περιοχές έναντι των πεδινών ως πιο έκθετες οι τελευταίες στα καιρικά φαινόμενα (αλλά και στις «επιθέσεις»)...(κάτι που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε προνομιούχο αγροτική χώρα σε σχέση με τις πεδινές που είναι σήμερα και που τότε θα καταστρέφονται από τα καιρικά φαινόμενα)
- Επιλογή ειδών ανθεκτικών όχι μόνον σε ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και στις αιφνίδιες εναλλαγές τους.
- Κάθετες αστικές καλλιέργειες (υδροπονικές/αεροπονικές).... http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/11/blog-post_0.html
Περισσότερα στα ενδιαφέροντα σχετικά βίντεο:
Σχεδιάζοντας και στήνοντας μια "Κάθετη Καλλιέργεια" μέσα στην πόλη
δείτε την συνέχεια και τα βίντεο εδώ:aegeanhawk
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
