Η Οδύσσεια της μετανάστευσης, όπως την είδα
(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)
Πρωί -πρωί, είναι έξι η ώρα και ανοίγω τα μάτια μου μαζί με το παράθυρο μου.
Στην απέναντι παραλία αντικρίζω μαζί με την χρυσαφένια Ανατολή του ήλιου και ένα ασυνήθιστο θέαμα που έγινε πια καθημερινό.
Μόλις πλεύρισε μια φουσκωτή λέμβος 2x2, γεμάτη με περίπου 14 μετανάστες.
Άλλοι τους λένε παράνομους, άλλοι παράτυπους, άλλοι λαθραίους. Βέβαια ανάμεσα στους απλούς μετανάστες και πρόσφυγες υπάρχουν και οι προβατόσχημοι λύκοι.
Πάντως αυτοί ήταν μετανάστες που ρίσκαραν την ζωή τους στο πέλαγος για να ξεφύγουν κυνηγημένοι από τον πόλεμο και τα δεινά της πατρίδας τους. Πούλησαν ότι είχαν και δεν είχαν, στην πατρίδα τους και με τα λιγοστά χρήματα, πλήρωσαν τους δουλεμπόρους και κράτησαν τα υπόλοιπα μέχρι να ορθοποδήσουν.
Ένας Έλληνας γερμανόφωνος ξεναγός, ένα διευθυντής μεγάλου ξενοδοχείου, απαθανάτιζαν το γεγονός, προκαλώντας με να πάρω και την δική μου κάμερα.
Αφού βγήκαν κατάκοποι στην ακρογιαλιά, εξαντλημένοι ξάπλωσαν στις ξαπλώστρες της παραλίας. Ένα δεκάχρονο παιδάκι ζαλισμένο από την ναυτία της θάλασσας, δεν άντεξε και το βοήθησαν να συνέλθει, ενώ ένα νεαρό ζευγάρι έβγαζε φωτογραφίες με το κινητό του.
Δυο δουλέμποροι ένα νέος και ένας μεσήλικας, τράβηξαν τη βάρκα έξω και έβγαλαν την βαλβίδα για να ξεφουσκώσει. Το μηχανάκι που την έσερνε, το έκρυψαν κάτω από την πυκνή αρμυρήθρα.
Τους ρώτησα αν τα πουλάνε, είναι πουλημένα μου είπαν σε σπαστά Ελληνικά και αμέσως ήρθε ένας άλλος στο κύκλωμα, με βέσπα. Μαζί με τον συνεπιβάτη του, φόρτωσαν το μηχανάκι, γνέφοντας πως θα ξαναγυρίσουν για την ξεφουσκωμένη λαστιχένια λέμβο.
14 ψυχές βρεγμένες, ταλαιπωρημένες με πέντε έξι παιδάκια να φοράνε απλά φουσκωτά μπρατσάκια και συνηθισμένες κουλούρες του μπάνιου. Οι άλλοι ούτε σωσίβια δεν είχαν. Ύστερα από λίγο μια άλλη άδεια φουσκωτή βάρκα, προσέγγισε στην ακτή.
Ο επιτήδειος συλλέκτης, την μάζεψε και μας είπε πως οι επιβάτες της μόλις είχαν κατέβει πιο πέρα. Ύστερα όλοι μαζί τράβηξαν το συνήθη δρόμο για το Αστυνομικό τμήμα.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πια παγκόσμιο και έχει τις αιτίες του βαθιά μέσα στις πολιτικές, οικονομικές, Θρησκευτικές και κοινωνικές κρίσεις.
Ο εμφύλιας πόλεμος στην Συρία, οι επιθέσεις των φανατικών ισλαμιστών, η πολιτική αστάθεια στην μέση Ανατολή και η ανασφάλεια πουν νοιώθουν οι κάτοικοι της, τους διώχνουν από τις εστίες τους
Το ποτάμι των μεταναστών δεν θα σταματήσει, αν δεν κατοχυρωθεί η ειρήνη στις χώρες τους. Αν δεν σταματήσουν οι μεγάλες δυνάμεις τις πολεμικές επιθέσεις, οι νέοι άνθρωποι θα λιποτακτούν, αρνούμενοι να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και οι μεγαλύτεροι θα αναζητούν καταφύγιο αλλού σε ασφαλέστερες χώρες.
Η Ευρώπη θα υποστεί σημαντική αλλοίωση του πληθυσμού της, από τους μουσουλμάνους. Παράλληλα θα εκμεταλλευτεί την αθλιότητα των απελπισμένων μεταναστών, ώστε να τους χρησιμοποιήσει για φθηνά εργατικά χέρια στα εργοστάσια της.
Φυσικά πρώτη είναι η σκληροτράχηλη Γερμανία, που αν δεν της είναι χρήσιμοι κυρίως οι Σύριοι μετανάστες ή θα του διώξει με μαζικές απελάσεις ή θα τους στείλει σε άλλες χώρες. Ευτυχώς οι φούρνοι για να κάψουν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες τους η ‘καλοσυνάτη’ Μέρκελ, μαζί με τον ‘γενναιόδωρο’ Σόημπλε έπαψαν πια να λειτουργούν….
Το μεταναστευτικό ως παγκόσμιο πρόβλημα έφθασε και στη χώρα μας.
Τα χερσαία σύνορα μας ίσως να φυλάγονται καλύτερα από ότι τα θαλάσσια.
Νησιά που η απόσταση τους είναι μικρή, γίνονται εύκολη πρόσβαση για να αποβιβάζονται οι χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες και οι πρόσφυγες του πολέμου. Η Τουρκία έγινε δίαυλος για να περνούν χιλιάδες εξαθλιωμένοι πρόσφυγες, αλλά δεν τους κρατάει στο έδαφος της. Άγνωστος ο ρόλος της σε ομοθρήσκους Μωαμεθανούς, ταλαιπωρημένους ανθρώπους.
Ο ρόλος της Ελλάδος είναι δεσμευτικός, με Ευρωπαϊκές συνθήκες, που μόνο την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη εξυπηρετούν.
Ισπανία, Μάλτα, Ιταλία και Ελλάδα, μετατράπηκαν σε αποθήκες μεταναστών.
Άλλοι καταφέρνουν και μπαίνουν κρυφά σε πλοία, ακόμη και σε αεροπλάνα στους αποθηκευτικούς χώρους. Άλλοι πνίγηκαν κατά εκατοντάδες στα λαθραία σαπιοκάραβα της διαφυγής, στην Μεσόγειο θάλασσα.
Άλλοι ήταν οι πιο λίγοι και τυχεροί, που κατάφεραν να γλιτώσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα.
Το νησάκι μας πλημμύρισε, ενώ οι φιλόξενοι κάτοικοι τους τάισαν, τους έδωσαν ρούχα, τους μάζεψαν μέσα ξενοδοχεία, στάδια, πάρκα και δρόμους. Τους φιλοξενούν σε παροπλισμένο πλοίο. Τι άλλο να κάνουν; Άλλωστε οι Έλληνες ξέουν από ξεριζωμό και προσφυγιά.
Η αστυνομία με λιγοστό προσωπικό, παλεύει με την πληθώρα, την αγανάκτηση και την ανυπομονησία χιλιάδων απελπισμένων ατόμων, για να τους ετοιμάσει τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα. ‘Η πόλης εάλω’ από σκουπίδια, βρωμιές, τσαντίρια, σκηνές και άστεγους μετανάστες, κάθε φυλής, γλώσσας και κουλτούρας, που γίνονται αντικείμενο φωτογράφησης από τους τουρίστες και όλα τα αδηφάγα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Μακάρι να μπορούσε το μικρό νησί μας, να λύσει το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Η άτολμη και ποδηγετούμενη από την Γερμανική οικονομική κατοχή κυβέρνηση, ακολουθεί τις Ευρωπαϊκές οδηγίες. Έτσι δεν να μπορεί ούτε να τους γυρίσει πίσω στις χώρες τους, ούτε να τους προωθήσει εύκολα στις πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες.
Θα κλείσω το άρθρο αυτό, με την απελπισμένη γραφή του λογοτέχνη Αλέξανδρου Μωραητίνη, όταν ζούσε την εποχή των πειρατών και των κουρσάρων….
‘κι άλλοι κι άλλοι έρχονται….. τι να κάνουμε.’
Ξανθίππη Αγρέλλη
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
