Ας αποδεχτούμε τα αρνητικά συναισθήματα μας για να μπορέσουμε να τα εξορκίσουμε
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ημέρα αγάπης και χαράς για πολλούς από εμάς. Μία γιορτή που πατεράδες, μητέρες και παιδιά, συνηθίζουν να γιορτάζουν μαζί, γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο καλούδια και δώρα να ανταλλάσσονται άφθονα.
Για πολλούς είναι ημέρα ευτυχίας, χαλάρωσης και ξεκούρασης. Για άλλους όμως μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνη μιας και η κατάθλιψη που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου και δεν κατάφερε να εκδηλωθεί, κάνει θριαμβευτικά, την εμφάνιση της.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είμαι εγώ, εσείς, και πολλοί άλλοι που τυχαίνει να γνωρίζουμε. Μήπως πάσχουμε από τη νόσο της «κατάθλιψης των Χριστουγέννων»; Μπορεί να μην έχει γίνει ποτέ η παθολογική διάγνωση της…νόσου αυτής, είμαστε όμως πολλοί αυτοί που τη βιώνουν στο σώμα και το μυαλό μας.
Κάθε χρόνο, αυτές τις μέρες η καταθλιπτική διάθεση κάποιων χτυπάει κόκκινο, σε σημείο που δεν πάει άλλο. Σκέψεις απαξίωσης και ενοχών στοιχειώνουν το μυαλό μας, και δεν μας αφήνουν να χαρούμε από καρδιάς τις άγιες και χαρούμενες αυτές μέρες.
Έχει να κάνει με την ηλικία, το φύλο, τις καταστάσεις που βιώνουμε τις μέρες αυτές; Έχει να κάνει με το αίσθημα του φόβου της μοναξιάς, που κυριεύει το σώμα και τη σκέψη μας;
Όλοι γύρω μας τις μέρες αυτές φαντάζουν ευτυχέστεροι, πετυχημένοι, χαρούμενοι και έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο τη νέα χρονιά που θα μπει.
Η εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων , η άκρως υλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε, το άγχος, η κούραση της χρονιάς που πέρασε, τα οικονομικά προβλήματα, η ανεργία, προκαλούν συναισθήματα στρες και κατάθλιψης.
Δεν μπορούμε να βιώσουμε χαρά και δεν μπορούμε να παραστούμε εύκολα στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Πολλές φορές, για να μην δυσαρεστήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, καταπιέζουμε τον εαυτό μας να πάρουμε μαζί μας μία αγκαλιά δώρα και να επισκεφτούμε τα συγγενικά μας πρόσωπα.
Αν πάλι μπουμε στη διαδικασία να κάνουμε μία ανασκόπηση των πεπραγμένων της χρονιάς που φθάνει στο τέλος της, και όσων θα θέλαμε να κάνουμε στη νέα που έρχεται, η κατάθλιψη τείνει , από «εόρτια» να μετατραπεί σε..χρόνια!.
Γι αυτό, ας μάθουμε πρώτα να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς έχει …μάθει να είναι.
Ας αποδεχτούμε τα αρνητικά συναισθήματα μας για να μπορέσουμε να τα εξορκίσουμε.
Ας μάθουμε να ζούμε με τα λάθη μας.
Ας φροντίσουμε, να μοιράσουμε αγάπη σε αυτούς που το αξίζουν.
Σε γνωστούς και αγνώστους, σε συγγενείς, σε εραστές και συντρόφους, σε συναδέλφους και ανταγωνιστές, σε εχθρούς και φίλους.
Ας προσπαθήσουμε να ανταλλάξουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που κάνουμε τις γιορτές μαζί τους.
Ας κάνουμε πράξεις φιλανθρωπίας και εθελοντισμού, προσφέροντας βοήθεια, όχι μόνο υλική αλλά και ψυχική, σε ηλικιωμένους ανθρώπους που είναι μόνοι στα γηροκομεία, ή ακόμη και σε μικρά ορφανά παιδιά.
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε εφικτούς στόχους για τη χρονιά που έρχεται. Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μας αναγκάσει να γίνουμε!.
mylady
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
