2012. Δεν θυμάμαι περισσότερα από μια τεράστεια κοιλιά, και πολλές συγκλονιστικές στιγμές .
Μια χρονιά καθοριστική για τη ζωή μου. Έγινα μάνα. Τι πιο σημαντικό από αυτό ;
Η αναμονή ήταν μεγάλη.Εννέα ολόκληρους μήνες ανυπομονούσα να πιάσω στα χέρια μου το μωρό μου , το αντικρύσω... Μέσα από τους τρισδιάστατους υπέρυχους έκανα το μάντη Κάλχα και έβγαζα και συμπεράσματα κιόλας η χαζομαμά σε ποιον μοιάζει!
Πέρσι τα Χριστούγεννα ήμουν έγκυος και τον περίμενα...
Φέτος είναι εδώ δίπλα μου, μέσα μου γύρω μου. Τον ''κουβαλά'' η ψυχή μου μαζί όπου κι αν πάει.
Είναι η προτεραιότητα μου, η ευτυχία μου, το άγχος μου τα πάντα μου.
Έφερε στην οικογένεια μου απεριόριστη χαρά και έδεσε εμένα και τον άντρα μου με έναν τρόπο μαγικό κι ανεπανάληπτο.
Μπορεί να ΄χω γίνει ''ζόμπι'' γιατί δεν κοιμάμαι.
Μπορεί να΄χω ''χάσει'' την ελευθερία μου.
Μπορεί να μην έχω πλέον την πολυτέλεια να είμαι εγωκεντρική...
Αλλά αυτό το όμορφο πλάσμα που με λέει μαμά και λιώνω...
είναι τα πάντα για μένα και δεν το αλλάζω με τίποτα...
Είναι η ολοκλήρωση της ψυχής μου...
Είναι η ζωή...
Ξέρω πως τα πράγματα για όλους μας είναι πιο δύσκολα από ποτέ, αλλά μέσα μου ζει μια ελπίδα πως κάτι θα γίνει και όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο...
Πρέπει...όχι για μας αλλά για όλα αυτά τα αθώα πλάσματα που δεν φταίνε σε τίποτα...
Καλή χρονιά να έχουμε με ειρήνη, υγεία και πολύ αγάπη.
katia
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
