Έχει βρεθεί πως το DNA παρουσιάζει την περίεργη ικανότητα να συναρμολογείται, ακόμα και εξ αποστάσεως, τη στιγμή που σύμφωνα με τη γνωστή επιστήμη δε θα μπορούσε να έχει τη δυνατότητα συναρμολογηθεί από απόσταση. Δεν υπάρχει ακόμα κάποια εξήγηση για το φαινόμενο αυτό.
Επιστήμονες αναφέρουν δεδομένα, τα οποία σε αντίθεση με τις τρέχουσες πεποιθήσεις μας για το τι είναι πιθανό και τι όχι, η διπλή έλικα του DNA έχει την καταπληκτική ικανότητα να αναγνωρίζει ομοιότητες σε άλλους κλώνους DNA και αυτή η αναγνώριση γίνεται εξ' αποστάσεως. Με κάποιον τρόπο οι κλώνοι μπορούν να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο και τα μικροσκοπικά τμήματα του γενετικού υλικού τείνουν να συναθροιστούν με όμοια DNA. Η αναγνώριση των όμοιων ακολουθιών στις χημικές υπομονάδες του DNA συμβαίνει με έναν τρόπο που δεν έχει ερμηνευτεί από την επιστήμη. Δεν υπάρχει κάποιος γνωστός λόγος, γιατί το DNA είναι σε θέση να ενώνεται με τον τρόπο που το κάνει και για την τρέχουσα θεωρητική άποψη, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είναι χημικά απίθανο.
Ωστόσο, η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ACS Journal of Physical Chemistry B, δείχνει πολύ καθαρά πως η ομόλογη αναγνώριση μεταξύ ακολουθιών από πολλές εκατοντάδες νουκλεοτιδίων συμβαίνει χωρίς τη φυσική επαφή ή παρουσία πρωτεϊνών. Οι διπλές έλικες του DNA μπορούν να αναγνωρίσουν τα ταιριαστά μόρια από απόσταση και στη συνέχεια συναθροίζονται μαζί και όλο αυτό γίνεται καθώς φαίνεται, χωρίς τη βοήθεια άλλων μορίων ή χημικών σημάτων.
Στην έρευνα, οι επιστήμονες παρατήρησαν τη συμπεριφορά κλώνων του DNA που είχαν σημειωθεί με φθορισμό και τοποθετήθηκαν σε νερό που δεν περιείχε πρωτεΐνες ή άλλο υλικό που θα μπορούσε να επιδράσει στο πείραμα. Οι κλώνοι που περιείχαν όμοιες ακολουθίες νουκλεοτιδίων ήταν περίπου δυο φορές πιο πιθανό να ενωθούν μεταξύ τους απ 'ότι οι κλώνοι με διαφορετικές ακολουθίες. Κανείς δεν ξέρει εάν και πως οι ξεχωριστοί κλώνοι του DNA θα μπορούσαν πιθανώς να έχουν επικοινωνήσει με κάποιον τρόπο, φαίνεται όμως πως το έκαναν. Αυτό το αποτέλεσμα που μοιάζει σαν 'τηλεπάθεια', αποτελεί πηγή θαυμασμού και έκπληξης για τους επιστήμονες.
Με εκπληκτικό τρόπο, οι δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την αναγνώριση της ακολουθίας μπορούν να φτάσουν σε απόσταση μεγαλύτερη από ένα νανόμετρο, η απόσταση δηλαδή που έχουν τα μόρια στο νερό από το κοντινότερό τους γειτονικό DNA, είπαν οι ερευνητές Geoff S. Baldwin, Sergey Leikin, John M. Seddon και Alexei A. Kornyshev, καθώς και οι συνεργάτες τους.
Αυτό το φαινόμενο της αναγνώρισης μπορεί να βοηθάει στην αύξηση της ακρίβειας και αποτελεσματικότητας στον ομόλογο ανασυνδυασμό των γονιδίων, που είναι μια διαδικασία υπεύθυνη για την επιδιόρθωση του DNA, για την εξέλιξη και τη γενετική ποικιλία. Τα νέα ευρήματα μπορούν επίσης να δώσουν φως σε τρόπους που στοχεύουν στην αποφυγή λαθών στον ανασυνδυασμό των γονιδίων τα οποία αποτελούν παράγοντες καρκινογένεσης, γήρανσης και άλλων ζητημάτων υγείας.
Πηγη
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
