που πλέον μπορεί να διδάσκεται και ως μάθημα στις σχετικές σχολές...
Του Λουκά Βελιδάκη
Ένα απροσδόκητο δώρο στη Χρυσή Αυγή προσέφερε ο ΣΚΑΙ με τη συνέντευξη Μιχαλολιάκου. Ένας εμφανώς απροετοίμαστος παρουσιαστής (με ύφος και στάση πολλών καρδιναλίων) επέλεξε να παίξει τον Μιχαλολιάκο στο γήπεδο του δευτέρου. Ήταν σίγουρο ότι θα έχανε.
Ο χρυσαυγίτης δεν χρειάζεται να το παραδεχθεί από μόνος του ότι τρέφει φιλικά αισθήματα προς τους νεοναζί (ή είναι νεοναζί), το έχει καταλάβει όποιος διαθέτει μέση νοημοσύνη, αποδεικνύεται από τα πράγματα. Έχει καταδειχθεί από άπειρα ρεπορτάζ, αλλά και από την ανάλυση της τρέχουσας δράσης της Χ.Α.
Τον Μιχαλολιάκο δεν τον επιλέγει ο κόσμος που τον ψηφίζει (η πλειονότητα τουλάχιστον) γιατί είναι φασίστας, αλλά επειδή του χαϊδεύει τα αυτιά την ώρα της απελπισίας του, του σερβίρει μαύρη αντίδραση τώρα που (νιώθει ότι) το έχει ανάγκη, δίνει ώθηση στα άγρια ένστικτά του που έχουν βγει στην επιφάνεια, λειτουργεί με το θυμικό και όχι με τη λογική.
Αλλιώς η Χ.Α. δεν θα ήταν μέχρι πρότινος κόμμα του 0,3%, αλλά θα βρισκόταν στο προσκήνιο προ πολλού. Ίδιοι ήταν, ίδιοι παραμένουν.
Άρα ήταν εγκληματικό λάθος να στρέψει τη συζήτηση εκεί και μάλιστα με ένα ασύνηθες μοντέλο συνέντευξης: Αυτό του (χοντροκομμένου) debate ανάμεσα στον παρουσιαστή και τον καλεσμένο, με βασικό χαρακτηριστικό τους παράλληλους μονολόγους και τις αγριοφωνάρες.
Ο Μιχαλολιάκος ξέφευγε άνετα, ανταπέδιδε με μεγαλύτερη σκληρότητα, έφερνε τον παρουσιαστή σε δύσκολη θέση, κοινώς τον τάπωνε, διότι αδυνατούσε να παίξει (ή δεν μπορούσε λόγω ΣΚΑΙ να πέσει) σε αυτό το επίπεδο.
Και τελικώς -βάσει της εικόνας (και της δύναμης που αυτή έχει)- ο Μιχαλολιάκος δικαιωνόταν στα μάτια των εύπιστων, κέρδιζε εντυπώσεις και... ψήφους.
Ενδεικτικό παράδειγμα η υπόθεση με την ΚΥΠ- χαρακτήρισε κίβδηλο το έγγραφο που επικαλέστηκε ο παρουσιαστής και απλώς ξέφυγε, εκθέτοντάς τον για την ανεπάρκεια των πηγών του.
Ακόμα χειρότερα για τις σχέσεις Χ.Α. με την αστυνομία. Ενώ υπάρχει σειρά περιπτώσεων αδιαφορίας της Αστυνομίας για τα καμώματα της Χρυσής Αυγής (π.χ. χρυσαυγίτες έβγαιναν από τις τάξεις των ΜΑΤ στη Σταδίου τον Φεβρουάριο του 2008, επεισόδια στο Εφετείο στη Σωκράτους το Μάιο του 2009, αλλά και πρόσφατα με τις περιπτώσεις των πανηγυριών, των λαϊκών και του Χυτηρίου), ο Μιχαλολιάκος ξέφυγε, αναφέροντας τους αστυνομικούς φρουρούς κάποιων δημοσιογράφων του ΣΚΑΙ.
Ο παρουσιαστής απάντησε άλλα ντ' άλλων- και με εμφανή καθοδήγηση από το κοντρόλ (όπως και σε άλλες περιπτώσεις, που ο δημοσιογράφος απαντούσε ετεροχρονισμένα και εκτός θέματος).
Αν όντως ήθελε να εκθέσει τον Μιχαλολιάκο, ηγέτη ενός κόμματος που τα ποσοστά του βαίνουν αυξανόμενα, μπορούσε να του θέσει ερωτήσεις -όπως και εκείνος ζητούσε- για το 2012.
Να τον καλέσει να δώσει το πρόγραμμα της Χ.Α. για την οικονομία, την παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση και ούτω καθεξής. Να τον ρωτήσει για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας, για τις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους, για τη δανειακή σύμβαση. Τι θα έκανε η Χ.Α εάν ήταν κυβέρνηση; Θα έδερνε τη Μέρκελ ας πούμε;
Κοντολογίς να του φερθεί ωσάν η Χ.Α. να ήταν ένα κανονικό κόμμα. Εκεί να γίνει σειρά πιεστικών ερωτήσεων και κόντρα ερωτήσεων. Εκεί θα φαίνονταν η γύμνια του νεο-φασιστικού κόμματος, η ένδεια του προγράμματος του, έτσι θα εκμαιεύονταν απαντήσεις που θα αποδομούσαν το λόγο του.
Διότι πλέον δεν είναι (ούτε καν εφιαλτικό) αστείο. Με τη δυναμική που έχει λάβει η Χρυσή Αυγή, πολλοί είναι οι ψηφοφόροι που εμφανίζονται πρόθυμοι να ρισκάρουν τη ψήφο τους προς το κόμμα Μιχαλολιάκου ως "λύση" απέναντι στη "χρεοκοπία των κομμάτων της μεταπολίτευσης".
Μία ανορθολογική ψήφος, μαύρης άρνησης και τυφλής οργής, χωρίς να γίνονται άμεσα αντιληπτές οι συνέπειες αυτής της πράξης.
Δεν έγινε έτσι. Ο ΣΚΑΙ, στο βωμό της τηλεθέασης, προσέφερε απλόχερα πόντους στη Χ.Α, η οποία μέσω του επίσημου ιστότοπου της πανηγύριζε ότι "ξεφτιλίστηκαν τα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης".
Και η δημοσιογραφία απέκτησε ένα παράδειγμα προς αποφυγή, που πλέον μπορεί να διδάσκεται και ως μάθημα στις σχετικές σχολές.
nooz
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
