Με αφορμή το πρόσφατο ναυάγιο του πλοίου «Costa Concordia», στην Ιταλία, το iefimerida έκανε μία έρευνα για τα μεγαλύτερα ναυάγια που έχουν γίνει στις ελληνικές θάλασσες, καθώς θα ήταν αξιοπερίεργο ένας λαός με τόση ναυτική ιστορία να μην έχει και τέτοια γεγονότα καταγεγραμμένα. Σαν σήμερα λοιπόν, το 1947, έγινε το μεγαλύτερο ναυάγιο στην σύγχρονη ελληνική ιστορία στο οποίο πέθαναν σχεδόν 400 άνθρωποι. Το δυστύχημα έγινε στον νότιο Ευβοϊκό, όπου το πλοίο «Χειμάρρα» που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Πειραιάς, προσέκρουσε σε βραχονησίδα με αποτέλεσμα να βυθιστεί. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Έτος 1947, και βρισκόμαστε εν μέσω του εμφυλίου πολέμου που μετά τον πόλεμο και την Κατοχή ήρθε ως επιστέγασμα να καταστρέψει συθέμελα την Ελλάδα. Λόγω λοιπόν των εκτεταμένων καταστροφών στο οδικό δίκτυο, το οποίο λέγεται πως ουσιαστικά δεν υπήρχε πλέον, οι ταξιδιώτες προκειμένου να μεταβούν από την πρωτεύουσα της Μακεδονίας στην Αθήνα, προτιμούσαν την θαλάσσια διαδρομή.
Το ατμόπλοιο «Χειμάρρα», που προηγουμένως ανήκε στην Γερμανία και ταξίδευε με το όνομα «Χέρτα» δόθηκε στην Ελλάδα ως πολεμική επανόρθωση, περνώντας στην δικαιοδοσία του Δημοσίου. Το δρομολόγιο ξεκίνησε στις 8:30 το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1947, από τη Θεσσαλονίκη για τον Πειραιά, με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα. Την επόμενη ημέρα στις 4:10 τα ξημερώματα και ενώ το ατμόπλοιο έπλεε στον νότιο Ευβοϊκό προσέκρουσε λόγω της ομίχλης στις βραχονησίδες «Βερδούγια» μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας. Μέχρι σήμερα αυτή λέγεται πως είναι η επικρατέστερη θεωρία για το τραγικό αυτό συμβάν. Πολλοί όμως υποστηρίζουν πως το ατμόπλοιο δεν βυθίστηκε λόγω της ομίχλης, αλλά λόγω του ότι προσέκρουσε σε μία μαγνητική θαλάσσια νάρκη, ή ότι πρόκειται για σαμποτάζ. Απόσπασμα από την εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα» στις 28 Ια;νουαρίου 1947 Όποια και να είναι η αιτία, το αποτέλεσμα είναι ένα. Το πλοίο άρχισε να «μπάζει» νερά, και λόγω της σύγκρουσης δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα στο πηδάλιό του, πράγμα που το κατέστησε ακυβέρνητο. Δυστυχώς για όλους λόγω της αναστάτωσης που δημιουργήθηκε, το πλήρωμα δεν μπόρεσε να διατηρήσει την τάξη, και έτσι επικράτησε πανικός. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα λόγω του ότι η Αγία Μαρίνα ήταν κοντά στο πλοίο, οι επιβάτες να προσπαθήσουν αν εγκαταλείψουν το σκάφος ανεξέλεγκτα. Χαρακτηριστικό της τραγωδίας που προκλήθηκε αποκλειστικά από τον πανικό είναι πως το πλοίο έκανε μιάμιση ώρα για να βυθιστεί σε απόσταση μόλις ενός μιλίου από την Αγία Μαρίνα. Ωστόσο οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές, καθώς υπήρχε ουσιαστικά πολικό ψύχος, αλλά και ισχυρά θαλάσσια ρεύματα. Τελικά έχασαν την ζωή τους 400 άτομα εκ των οποίων πολλά γυναικόπαιδα, πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά και χωροφύλακες συνοδοί. Επίσης ανάμεσα στους πνιγέντες ἠταν ο φωτορεπόρτερ της Νίκης του 40, Ακερμανίδης, ο διατελέσας Δήμαρχος Πόρου Δημήτριος Αριστείδης Σαμπάνης, καθώς και μέλη της φρουράς του τότε διαδόχου. Όπως ήταν φυσικό οι υπεύθυνοι έπρεπε να πληρώσουν, κάτω από το βάρος του πένθους τόσων οικογενειών. Στην δίκη που ακολούθησε, ο δεύτερος πλοίαρχος Μπέρτολς, που ήταν βάρδια την ώρα του ναυαγίου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 μηνών και ο πλοίαρχος Μπελέσης σε φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή. Τέλος, Για την απώλεια του πλοίου το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε από την ασφάλεια 70.000 λίρες Αγγλίας. Χρόνια αργότερα, ο δύτης Κώστας Θωκταρίδης και η ομάδα του πραγματοποίησαν έρευνες στο σημείο του ναυαγίου και ανέσυραν πολύτιμα αντικείμενα. Εκτέθηκαν μαζί με κειμήλια από το ναυάγιο του Τιτανικού στις αρχές του 2006 στο Ζάππειο.
iefimerida
Αν σας άρεσε κάντε Like:
