Ο λόγος για τον οποίο ορισμένα είδη καρχαριών βρίσκουν με ευκολία τον προορισμό τους σε μεγάλες αποστάσεις είναι ότι μάλλον διαθέτουν ένα είδος εσωτερικού «συστήματος πλοήγησης». Αυτό ανακάλυψε ομάδα ερευνητών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Φλόριδας με επικεφαλής τον Ελληνα Γιάννη Παπασταματίου.
Αναλύοντας δεδομένα από τις κινήσεις καρχαριών στους οποίους είχαν τοποθετηθεί ειδικοί πομποί οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι καρχαρίες-τίγρεις ακολουθούσαν πολύ συγκεκριμένη πορεία όταν μετακινούνταν από το ένα μέρος στο άλλο, σαν να ήξεραν ακριβώς πού πηγαίνουν. Αλλα είδη, όπως οι καρχαρίες υφάλων Black tip, δεν επεδείκνυαν την ίδια συμπεριφορά ενώ το αλεπόψαρο ακολουθούσε μεν «κατευθυνόμενη» πορεία αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από τους καρχαρίες τίγρεις. Αυτό, υποστηρίζουν σε άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Animal Ecology» υποδηλώνει ότι ορισμένα είδη καρχαριών έχουν την ικανότητα να «σχεδιάζουν» και να «αποθηκεύουν» νοητικούς χάρτες των τοποθεσιών στις οποίες μετακινούνται.
Μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν έχουν δείξει ότι ο καρχαρίας-τίγρης μπορεί να εντοπίσει σημεία πλούσια σε τροφή σε απόσταση μέχρι και 50 χιλιομέτρων. Το ερώτημα για τους ειδικούς είναι πώς ακριβώς επιτυγχάνει κάτι τέτοιο. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι, όπως άλλα ψάρια, χρησιμοποιεί ως «πυξίδα» το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ο κιτρινόπτερος τόνος μάλλον προσανατολίζεται με αυτόν τον τρόπο χάρη σε μικρές ποσότητες μαγνητίτη που υπάρχουν στο κεφάλι του, οι καρχαρίες όμως δεν διαθέτουν ανάλογο «εξοπλισμό». Σύμφωνα με άλλες υποθέσεις ίσως βρίσκουν τον προορισμό τους με τη βοήθεια των ωκεάνιων ρευμάτων, της θερμοκρασίας του νερού ή της όσφρησης.
«Θα πρέπει να έχουν πολύ καλό σύστημα πλοήγησης γιατί οι αποστάσεις που διανύουν είναι μεγάλες» δήλωσε ο κ. Παπασταματίου μιλώντας στο BBC. «Τώρα το ποιο ακριβώς είναι αυτό το σύστημα, παραμένει ανοιχτό. Πολλά από αυτά τα ταξίδια πάντως έγιναν κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπου δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι για να προσανατολιστεί κανείς, οπότε το μαγνητικό πεδίο είναι μια πιθανότητα».
Αναλύοντας δεδομένα από τις κινήσεις καρχαριών στους οποίους είχαν τοποθετηθεί ειδικοί πομποί οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι καρχαρίες-τίγρεις ακολουθούσαν πολύ συγκεκριμένη πορεία όταν μετακινούνταν από το ένα μέρος στο άλλο, σαν να ήξεραν ακριβώς πού πηγαίνουν. Αλλα είδη, όπως οι καρχαρίες υφάλων Black tip, δεν επεδείκνυαν την ίδια συμπεριφορά ενώ το αλεπόψαρο ακολουθούσε μεν «κατευθυνόμενη» πορεία αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από τους καρχαρίες τίγρεις. Αυτό, υποστηρίζουν σε άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Animal Ecology» υποδηλώνει ότι ορισμένα είδη καρχαριών έχουν την ικανότητα να «σχεδιάζουν» και να «αποθηκεύουν» νοητικούς χάρτες των τοποθεσιών στις οποίες μετακινούνται.
Μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν έχουν δείξει ότι ο καρχαρίας-τίγρης μπορεί να εντοπίσει σημεία πλούσια σε τροφή σε απόσταση μέχρι και 50 χιλιομέτρων. Το ερώτημα για τους ειδικούς είναι πώς ακριβώς επιτυγχάνει κάτι τέτοιο. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι, όπως άλλα ψάρια, χρησιμοποιεί ως «πυξίδα» το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ο κιτρινόπτερος τόνος μάλλον προσανατολίζεται με αυτόν τον τρόπο χάρη σε μικρές ποσότητες μαγνητίτη που υπάρχουν στο κεφάλι του, οι καρχαρίες όμως δεν διαθέτουν ανάλογο «εξοπλισμό». Σύμφωνα με άλλες υποθέσεις ίσως βρίσκουν τον προορισμό τους με τη βοήθεια των ωκεάνιων ρευμάτων, της θερμοκρασίας του νερού ή της όσφρησης.
«Θα πρέπει να έχουν πολύ καλό σύστημα πλοήγησης γιατί οι αποστάσεις που διανύουν είναι μεγάλες» δήλωσε ο κ. Παπασταματίου μιλώντας στο BBC. «Τώρα το ποιο ακριβώς είναι αυτό το σύστημα, παραμένει ανοιχτό. Πολλά από αυτά τα ταξίδια πάντως έγιναν κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπου δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι για να προσανατολιστεί κανείς, οπότε το μαγνητικό πεδίο είναι μια πιθανότητα».
tovima.gr