Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Ο Χριστιανός μπορεί να είναι άραγε ταυτόχρονα και Πολεμιστής; (Μέρος 2ο)

Print Friendly and PDF Print Print Friendly and PDF PDF

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

(δείτε και  Ο Χριστιανός μπορεί να είναι άραγε ταυτόχρονα και Πολεμιστής; (Μέρος 1ο) )

Η φιλοσοφική προτροπή «Τα πόδια στη γη και το κεφάλι στον ουρανό» υποτίθεται πως υπονοεί και υποκινεί προς έναν ιδανικό συνδυασμό φαντασίας/πνευματικότητας και ρεαλισμού/πραγματισμού.

Εάν κάποιος άγεται μόνον από νόρμες γης/ρεαλισμού/πραγματισμού, τότε είναι καταδικασμένος στην «στασιμότητα»...στη «συντήρηση»... είναι «μη εξελίξιμος»...

Αντίστοιχα, εάν κάποιος «πετάει μόνον στα σύννεφα», έχει τεθεί ουσιαστικά εκτός πραγματικότητας...εκτός ψυχρής/κοινής λογικής και ρεαλιστικού εφικτού...εκτός της κοινωνίας του...έχει απωλέσει τα... «γήινα φρένα» του...έχει χαράξει ρότα προς την «άβυσσο»...

Τι γίνεται όμως όταν πια έχουμε μπροστά μας δυό ξεκάθαρες καταστάσεις που – αντικειμενικά και εκ της φύσεώς τους - η μία απωθεί – ουσιαστικά, απαγορεύει την (υποτίθεται εξισορροπητική στα περισσότερα ψυχοκοινωνικά δρώμενα) «συνύπαρξη» με - την άλλη;

Όπως ας πούμε, από την μια η «Χριστιανική Ορθόδοξη (Ησυχαστική ως ανώτατης βαθμίδας) ψυχοπνευματική πορεία» και από την άλλη η (κοσμική) «ανάγκη της πολεμικής/βίαιης αντίδρασης/εμπλοκής»;


Μπορούν άραγε να ταιριάξουν αυτά τα δύο στο μοτίβο που περιγράφηκε πιο πάνω;

Παράδοξο και να τεθεί ως θεωρητικό ερώτημα, θα πει κανείς και δεν θα είχε άδικο...


Αλλά ο σκοπός είναι να μην ξεμπλέξουμε εύκολα μ’ αυτό...

Οπότε και θα τεθεί ως ερώτημα και θα το σκαλίσουμε όσο γίνεται περισσότερο...

Εξάλλου, έχει και μια παράμετρο καθόλου ευκαταφρόνητη...το αντίθετο θα λέγαμε...ανατριχιαστική...

Εάν πρέπει να γίνει πόλεμος και να ασκηθεί βία με πολλούς και διάφορους τρόπους προκειμένου να περιφρουρηθεί η ασφάλεια και η ακεραιότητα της κοινωνίας μας και της εδαφικής μας επικράτειας και η Θρησκεία μας το «απαγορεύει», τότε, υπάρχει ένα πανίσχυρο κίνητρο για πολλούς συμπολίτες μας να γυρίσουν την πλάτη σ’ αυτή την Θρησκεία και να στραφούν σε άλλη...

Το συγκεκριμένο «φιλοσοφικό/κοινωνιολογικό» ερώτημα απασχόλησε την ρωμαιοβυζαντινή κοινωνία κυρίως από το Διάταγμα του Μεδιολάνου, δηλ. από τον 4ο αι. μΧ...(313 μΧ)

Και υπήρξαν απαντήσεις τόσο υπερ της μιας όσο και της άλλης πλευράς...αν και στην πορεία κυριάρχησε ένα "Θεωρητικό Σχήμα" που εντέλει περιελάμβανε ταυτόχρονα (ναι, δηλαδή, αρκούντως αντιφατικά) και τις δύο απόψεις...

Ειδάλλως, η Πολιτεία (και η κοινωνία) θα είχαν πάρα πάρα πολλούς λόγους να στραφούν σε άλλες πιο φιλοπολεμικές θρησκείες....το ισλαμ ας πούμε...

Πάμε να δούμε λοιπόν όσο το δυνατόν πιο πολλές από τις πλευρές αυτού του θέματος...

Βρίσκουμε σχετικά στο http://falsefaith.blogspot.gr (ας μην διστάζουμε να ανατρέχουμε και σε "αντίθετες" σελίδες προκειμένου να χρησιμοποιήσουμε κάποια στοιχεία...ευκαιρία είναι άλλωστε να κριτικαριστεί και το σκεπτικό και οι πηγαίες παραθέσεις τους)....

"...Όλοι οι επιφανείς θεολόγοι της περιόδου πριν το 313 καταδίκασαν απερίφραστα κάθε συμμετοχή σε βίαιες πράξεις, ανάμεσά τους ο Ωριγένης, ο Αθηναγόρας, ο Τερτυλλιανός, ο Ιουστίνος, ο Ιππόλυτος και ο Μαξιμιλιανός. 


Ειδικότερα, ο Ωριγένης είπε:
H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ:  http://aegeanhawk.blogspot.gr/2017/05/2.html


Το είδαμε: εδώ

Share
Loading