Ο αληθινός Ιντιάνα Τζόουνς

Κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του από τυφώνες, επιθέσεις άγριων ζώων και κακοποιούς. Ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε αυγά δεινοσαύρων!

Από τη Μηχανή του Χρόνου:
Στα πρώτα 15 χρόνια της δουλειάς του κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του, τουλάχιστον δέκα φορές. Έπεσε σε επικίνδυνους τυφώνες, η βάρκα του ανατράπηκε από επίθεση τραυματισμένης φάλαινας, κυνηγήθηκε από αγέλη άγριων σκυλιών, δέχθηκε επίθεση από τεράστιο πύθωνα αλλά και από φανατικούς ιερείς, ληστές και κακοποιούς. Ένα πλατύγυρο καπέλο και ένα πιστόλι ήταν ο εξοπλισμός του για τις περιπέτειές του στις ερήμους.

Παρόλο που όλα αυτά φαίνονται σαν την περιγραφή Χολιγουντιανής ταινίας με πρωταγωνιστή τον Ιντιάνα Τζόουνς, πρόκειται για την πραγματική ιστορία του εξερευνητή και φυσιοδίφη Ρόι Τσάπμαν Άντριους, ο οποίος λέγεται ότι αποτέλεσε την έμπνευση για τον φανταστικό χαρακτήρα. Το πάθος του τον οδήγησε σε μερικές από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις στον κόσμο. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που βρήκε φωλιά με αυγά δεινοσαύρων. Όπως έλεγε: «Πάντα υπάρχει μια περιπέτεια σε κάθε γωνία… και ο κόσμος είναι ακόμα γεμάτος γωνίες».

 

Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του και ο παραλίγο πνιγμός του

Γεννήθηκε στην πόλη Μπελόιτ στο Ουισκόνσιν των Ηνωμένων Πολιτειών το 1884. Από πολύ νωρίς έδειξε ότι το πάθος της εξερεύνησης κυλούσε στο αίμα του. Όπως ανέφερε στην αυτοβιογραφία του αισθανόταν «σαν λαγός που ήταν χαρούμενος μόνο όταν βρισκόταν εκτός σπιτιού». Σε ηλικία 9 ετών πήρε στα χέρια του ένα μικρό όπλο. Εξελίχθηκε σε ικανό σκοπευτή. Έμαθε πώς να ταριχεύει ζώα και χρησιμοποίησε τις ικανότητές του αυτές για να μαζέψει χρήματα και να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο του Μπελόιτ. Η περιπέτεια μπήκε νωρίς στη ζωή του. Το 1905, ο 21χρονος Άντριους κινδύνεψε να πνιγεί στο ποταμό Rock River. Είχε πάει με τον φίλο του Μουτάγκ Ουάιτ να κυνηγήσουν πάπιες. Τα νερά ήταν παγωμένα και είχαν φουσκώσει. Παρ’ όλα αυτά οι δυο νεαροί μπήκαν στη βάρκα. Τα νερά πήραν το κουπί του Ουάιτ και σε μια προσπάθεια να το πιάσει, η βάρκα αναποδογύρισε και οι δυο άνδρες βρέθηκαν στα κρύα νερά. Το ρεύμα τους απομάκρυνε. Ο Άντριους κολύμπησε και κατάφερε να φτάσει στην ακτή. Ο Ουάιτ όμως δεν είχε την ίδια τύχη. Έπαθε κράμπες από τα ορμητικά νερά και πνίγηκε.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο ο Άντριους πήγε στην Νέα Υόρκη για να ακολουθήσει την δουλειά των ονείρων του, μια θέση στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως ήθελε. Δεν υπήρχαν θέσεις εργασίας. Παρόλο που θα μπορούσε να εργαστεί αλλού, προτίμησε να σφουγγαρίζει τα πατώματα του μουσείου από το να φύγει. Βοηθούσε στο τμήμα ταριχεύσεων και έκανε ό,τι μικροδουλειά του ανέθετε ο διευθυντής του μουσείου. Παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές και επικεντρώθηκε στη μελέτη των θηλαστικών.

Οι ανακαλύψεις του

Η μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα του ήταν όταν του πρότειναν να κάνει την ανασκαφή του σκελετού φάλαινας στην παραλία του Λονγκ Άιλαντ. Ο διευθυντής του μουσείου πίστευε πως δε θα τα καταφέρει. Ο Άντριους γύρισε στο μουσείο με τον τεράστιο σκελετό. Μετά το περιστατικό αυτό, ο Άντριους πήγε σε αποστολές σε όλο τον κόσμο όπου παρατηρούσε και κατέγραφε θηλαστικά. Δεν ήταν, όμως, οι φάλαινες αυτό που τον έκαναν διάσημο. Το 1922 πήγε στην έρημο Γκόμπι στη Μογγολία και την Κίνα, ένα ταξίδι που καθόρισε τη ζωή του. Ο Άντριους και η ομάδα βρήκαν οστά δεινοσαύρων, έντομα που είχαν διατηρηθεί και απολιθώματα θηλαστικών. Λέγεται πως βρήκε το σκελετό και ενός γιγαντιαίου ρινόκερου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Αντριούσαρκους προς τιμήν του εξερευνητή.

  Ο συνεργάτης Γουόλτερ Γκρέιντζερ βρήκε το κρανίο ενός θηλαστικού από την περίοδο των δεινοσαύρων. Στην αρχή, η ομάδα νόμιζε ότι ήταν το κεφάλι ερπετού, αλλά όταν μετά από έρευνες έμαθαν ότι ανήκε σε σπάνιο θηλαστικό, ενθουσιάστηκαν τόσο που δεν ήθελαν να σταματήσουν τις έρευνες. Το 1923 η ερευνητική ομάδα έπεσε πάνω στη μεγαλύτερη ανακάλυψη της καθώς βρήκε αυγά δεινοσαύρων. Βρήκαν συνολικά 25 αυγά και επιβεβαίωσαν τις θεωρίες των επιστημόνων που έλεγαν ότι οι δεινόσαυροι έκαναν αυγά όπως όλα τα ερπετά, κάτι που μέχρι τότε δεν ήταν σίγουρο λόγω έλλειψης στοιχείων. Η αποστολή στην έρημο Γκόμπι δεν ήταν εύκολη. Δέχονταν επιθέσεις από αδίστακτους ληστές αλλά και από ζώα. Ένα βράδυ που κοιμόντουσαν στην σκηνή, μέλος της ομάδας είδε ένα φίδι στο πάτωμα. Πριν κατέβει από το κρεβάτι για να το σκοτώσει, κοίταξε γύρω του και είδε αλλά δυο κοντά στο κρεβάτι του. Φώναξε τους υπόλοιπους, οι οποίοι βρήκαν φίδια ακόμα και μέσα στα παπούτσια τους. Εκείνο το βράδυ, σκότωσαν 47 φίδια.
Ο Άντριους μισούσε τα φίδια και όπως είχε πει, μετά από εκείνο το περιστατικό είχε τρομοκρατηθεί. Πάτησε κατά λάθος ένα σκοινί και ούρλιαξε γιατί νόμιζε πως ήταν φίδι.

 

Ο αυτοτραυματισμός του και το τέλος της καριέρας του

Το 1928, όσο ακόμα βρισκόταν σε αποστολή στην έρημο Γκόμπι, ο Άντριους, στην προσπάθεια να βγάλει το πιστόλι του και να πυροβολήσει μια τραυματισμένη αντιλόπη, χτύπησε το αριστερό του πόδι. Για μεγάλη του τύχη, δεν έχασε το πόδι του. Ο γιατρός της ομάδας του Δρ Πέρεζ τον βοήθησε να αναρρώσει. Όπως έγραψε, είχε πάρει τόσο πολύ μορφίνη για να μην πονάει που ο κόσμος του φαινόταν πιο φωτεινός. Με το χρόνο το τραύμα επουλώθηκε χωρίς επιπλοκή που θα μπορούσε να του κοστίσει την καριέρα του. Όμως, η πολιτική κατάσταση στην Κίνα και στη Μογγολία ανάγκασε τον Άντριους να σταματήσει τις έρευνες. Η ελευθερία κινήσεων είχε περιοριστεί και η επικινδυνότητα είχε αυξηθεί αφού δέχονταν επιθέσεις από ληστές και κακοποιούς.

Το 1934 έγινε διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Οκτώ χρόνια αργότερα. εγκατέλειψε τη θέση του γιατί πίστευε πως έπρεπε να αναλάβει τα ηνία η νέα γενιά επιστημόνων. Αποσύρθηκε στην Καλιφόρνια για να γράψει την αυτοβιογραφία του. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1960.
 ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Το είδαμε: εδώ

Αν σας άρεσε κάντε Like: